post and photos by katrinpi
Πότε: Σάββατο 30 Μαίου, Gagarin 205
Το βράδυ του Σαββάτου μας ήθελε 8 η ώρα να περιμένουμε να ανοίξουν οι πόρτες του Gagarin για να μπούμε πρώτοι και να σταθούμε μπροστά μπροστά. Κοιτάξαμε δυο τρεις φορές αν ήμασταν όντως στη Λιοσίων 205, αφού Yoavίτσες άλλες δεν υπήρχαν τριγύρω. Ήταν ανησυχητικό, αλλά τα πράγματα έφτιαξαν κάπως κατα τις 9.00, 9.30, 10.. όπου άρχισαν να καταφτάνουν παρεούλες και να αράζουν καθιστές στο πάτωμα να περιμένουν.
Το live ξεκίνησε με τους Transistor να μας ξεσηκώνουν τρελά (..πράγμα που δεν περιμέναμε σε τέτοιο βαθμό)! Η ελληνίδα Bjork (ουφ!, τόλμησα και το 'πα!), Μαρία Κουρμούλη, ήταν κάτι παραπάνω από συμπαθητική και φωνάρα. Τα παιδιά αυτά μας προετοίμασαν μια χαρά για τον ερχόμο αυτού του θαύματος που ονομάζεται Yoav.. Ήταν τόσο καλοί, που από ένα σημείο και μετά, -και αφού κάναμε πλάκα με τον συνοδό Κωνσταντίνο ότι ο Yoav είναι τόσο τέλειος που σίγουρα θα ακυρωθεί- είχα χαζέψει τελείως και το χαίρονταν κι εκείνοι τόσο που βρίσκονταν στη σκηνή που δε με ένοιαζε τί θα γινόταν μετά. Στο "Epsilon" & "Living", φυσικά, τραγουδούσαμε όλοι και έβλεπες όλων τα κεφάλια να κουνιούνται πέρα δώθε.. Ε και κάπου προς το τέλος άρχισαν όλοι σιγά σιγά να σηκώνονται όρθιοι γιατί ξέραμε ότι "ήνηκεν η ώρα", "ήρθε το τέλος", κλπ.!
Φέρνουν την κιθάρα του. Ρυθμίζουν τα μηχανήματά του. Ο κόσμος πλησιάζει τη σκηνή απειλητικά. Ο κόσμος πλέον είναι πολύς. Η μπύρα μου χύνεται στο πάτωμα δύο φορές. Δεν μπορώ να προσέξω τίποτα παρά μόνο το πότε θα σκάσει μύτη ο υπέροχος αυτός καλλιτέχνης.
Και έρχεται. Τα πόδια του γυμνά, τα μποτάκια του δίπλα να τον περιμένουν για το τέλος. Και αρχίζει να τραγουδάει.. και λες "Καλά τρόπους στο Cape Town δεν είχαν; Μια καλησπέρα βρε αδερφέ". Και μετά το πρώτο του τραγούδι, τον πιάνει ένας ..μονόλογος και λες "εδώ είμαστε".
Ο Κωνσταντίνος το σχολίασε πιο σωστά από όλους μας νομίζω: "Είναι σεμνός, είναι θεός και δεν είναι καθόλου καβαλημένος".. Ναι ήταν σεμνός.. (Μα καλά, όλα τα καλά αυτός τα πήρε θεέ μου;)
Χαμογελούσε και ντρεπόταν, ενώ ταυτόχρονα φαινόταν να χαίρεται απίστευτα που τραγουδούσαμε μαζί του. Ένα ταξίδι μοναδικό. Τόσο που δε θέλω να ξαναπώ "ταξίδι" για κανέναν άλλο. Η σχέση του με τη μουσική είναι σίγουρα ερωτική. Η φωνή του ήταν ένα με τα χέρια του, ενώ εκείνα με τη σειρά τους ήταν ενα με την κιθάρα. Τα λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούν να "κλείσουν" τίποτα από όσα ζήσαμε εκείνο το βράδυ, που ήδη φαίνεται μακριά.. Για πολλοστή φορά, μη χάνετε τέτοια live..
Κατρίν - η Yoavίτσα
Αν χάσατε τη συναυλία και θέλετε μία μικρή live γεύση ρίξτε μια ματιά εδώ.
post and photos by katrinpi
No comments:
Post a Comment