Δεκέμβρης 2008. Τα γεγονότα στα Εξάρχεια με βρίσκουν κάτοικο Αθήνας, ιδιωτική υπάλληλο σε μεγάλη (ελληνική) εταιρεία, να κουβαλάω έναν αφόρητο "τίτλο" και να συμπληρώνω τα 8ωρα μου, πεθαίνοντας από ανία. Αντιμετωπίζω την απραξία μου, αρχίζοντας να διαβάζω blogs μανιωδώς και ανακαλύπτω το
twitter χάρη στο hashtag
#griots. Τέλος του μήνα αποφασίζω να ξεκινήσω το δικό μου blog, γιατί μ'αρέσει να γράφω. Ένα βράδυ "
που πίναμε μπίρες και ακούγαμε μουσική" ο Tom κι εγώ επινοούμε το Άκου Αυτό.
Γεννάρης 2009.
Στο
akouauto.blogspot.com αρχίζω να γράφω τα πρώτα μου posts, αλλά τα κρατάω για μένα. Τα 8ωρα μου πλέον τα περνάω να διαβάζω basic html, να μαθαίνω όσο περισσότερα μπορώ για social media, professional bloggers, start-ups, DIY projects, να ακούω συνέχεια μουσική. Στις 22 Γεννάρη -την ημέρα της συναυλίας της
Μόνικα στο Gagarin 205- χάνω τη δουλειά μου. Και φεύγω. Τρέχοντας. Αλλά με μία μεγάλη αποζημίωση στην τσέπη.
Φλεβάρης 2009.Αγοράζω το domain
akouauto.gr, κάνω το blog public, γράφομαι σε
twitter και
MySpace, φτιάχνω
group στο Facebook και αρχίζω να περνάω τα πρωινά μου στο computer, τα απογεύματά μου στο γυμναστήριο, τα βράδια μου στο Booze - βοηθώντας μια φίλη που ανεβάζει παράσταση. Γίνομαι
twitter whore τρέχω από
Open Coffee σε
GGD και από μπαράκι σε μπαράκι, επενδύω τις οικονομίες μου σε αλκοόλ και εισιτήρια αεροπλάνου, γνωρίζω νέο κόσμο συνέχεια, γίνομαι η "@AkouAuto".
Μάρτης 2009.Ο κολλητός μου gs προσφέρεται να αρχίσει να γράφει και εκείνος, το blog μας γίνεται εμμονή, το twitter μας γίνεται καθημερινή ανάγκη, η θεατρική ομάδα μεταφέρεται στο Soul, πηγαίνω στο Βερολίνο για να δω τους
Killers live, αρχίζω να βομβαρδίζω blogs, people & portals με "δελτία τύπου" και στο τέλος του μήνα διοργάνώνω το πρώτο (ιστορικό)
Άκου Αυτό party, στο
Arthouse, στο Γκάζι. Έρχονται πάνω από 350 άτομα.
Απρίλης 2009.Οι Αθηναίοι twitterers ψοφάμε να γνωριστούμε κι έτσι διοργανώνεται το πρώτο
twittaparty στο Bios. Ζω ένα εναλλακτικό Πάσχα και σε ένα αυτοσχέδιο party στην Ίριδα γνωρίζω τον dj m@d sm@ck. Τέλος του μήνα κάνω (άλλο ένα ιστορικό)
party στο Trova.
Μάης 2009.O gs φεύγει φαντάρος , παρακολουθώ το
Athens Music Forum (κάρμα), διοργανώνω και
δεύτερο πάρτυ στο Trova, στήνω ένα
live στο Arthouse για τους pulse. και τους Blondie-g-d and the pilots και γράφω ένα post για τη
νίλα στη Μαλακάσα με τους Depeche Mode που κατορθώνει 1500 visits σε μία μέρα.
Ιούνης - Ιούλης 2009.Φεύγω διακοπές,
ταξιδεύω εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά, τρέχω από συναυλία σε συναυλία, πηγαίνω σε δύο γάμους, βγαίνω συνέχεια, δείχνω happy, αλλά νιώθω χαμένη. Αρχίζω να γράφω όλο και λιγότερα posts, μένω τελείως ταπί, σιγά-σιγά συνειδητοποιώ ότι είμαι μισό χρόνο άνεργη και ότι πρέπει να επιστρέψω back to the real life. Και κάποιος με σπρώχνει από το ροζ συννεφάκι μου. Και πέφτω. Και πέφτω.
Αύγουστος 2009.Η μοίρα μου χτυπάει την πόρτα κι εγώ της ανοίγω και την παίρνω αγκαλιά. Μετά από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα και μία καρμική συγκυρία πιάνω δουλειά σε
μουσικό κανάλι. Πέφτω με τα μούτρα. This is my dreamjob.
Σεπτέμβρης 2009.Το καλοκαίρι τελειώνει, η πόλη αλλάζει, η ρουτίνα μου το ίδιο. Βλέπω live τους
MGMT και τους
Archive, κάνω
comeback party με αφορμή τα γενέθλιά μου, στην Αβραμιώτου. Ένα μήνα αργότερα εγκαινιάζεται και επισήμως εκεί, το
Six D.O.G.S.
Τελευταίο τρίμηνο 2009.Αφοσιώνομαι στη δουλειά, στρέφω το focus μου αλλού, αναγκαστικά περιορίζω τον αριθμό των posts per month στο μισό, ψιλοχάνομαι από το twitter, δεν έχω χρόνο για facebook, δεν έχω χρόνο για parties, δεν έχω χρόνο για νέα ακούσματα, δεν έχω χρόνο να είμαι blogger, ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ.
Πάει ο παλιός ο χρόνος.
Γενική ανα(/ενδο-)σκόπηση. Το blog ήταν ό,τι πιο σημαντικό μου συνέβη μες στο 2009. Και οδήγησε σε πάρα πολλές αλλαγές. Ουσιαστικές αλλαγές. Και επαγγελματικές και προσωπικές. Στα δύσκολα, με στήριξε. Δεν ήμουν η Εύη η "απολυμένη", ήμουν η Εύη που "γράφει το Άκου Αυτό και διοργανώνει events και συναυλίες". Το blog με βοήθησε να βρω (τη) δουλειά (που πάντα ήθελα). Το blog με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου.
Οι μέρες που ήμουν... η @AkouAuto -μαζί με όλα τα παρελκόμενα- ήταν από τις πιο έντονες, πιο συναρπαστικές, πιο γεμάτες μέρες της ζωής μου.