Πότε: Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014, Ηρώδειο
Η Μόνικα στο Ηρώδειο. Ανάλογα με το χρωματισμό της φωνής που διαβάζει αυτές τις λέξεις, η φράση αποκτά διαφορετική σημασία. Η Μόνικα στο Ηρώδειο! (
Τέλεια! Να πάμε!) Η Μόνικα στο Ηρώδειο... (
Χα, καλό κι αυτό!) Η Μόνικα στο Ηρώδειο; (
Αν είναι δυνατόν!) κ.ο.κ. Εν μέσω αυτού του κλίματος, η μία και μοναδική συναυλία της Μόνικας για το 2014, ναι, στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και με αφορμή την κυκλοφορία της νέας της δισκογραφικής δουλειάς "
Secret In The Dark" έγινε sold out. Και πλέον η φράση διαβάζεται με ύφος "βρε τη Μόνικα στο Ηρώδειο!", με μια λογική "
εγώ την παραδέχομαι". Όχι επειδή έκλεισε το Ηρώδειο, αλλά επειδή έστησε εκεί ένα δικό της, καταδικό της πάρτυ, ακριβώς όπως το είχε φανταστεί στο κεφάλι της, με τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό ενός παιδιού που του έχουν χαρίσει το καλύτερο δώρο που φανταζόταν ποτέ και με την ενέργεια ενός ανθρώπου που βρίσκεται στην πιο χαρούμενη, πιο δημιουργική, πιο ευτυχισμένη του φάση.
Το πάρτυ της Μόνικας, λοιπόν, ήταν και για μικρούς και για μεγάλους, είχε ντίσκο, αλλά και έντεχνο, χορό, αλλά και συναίσθημα, ροκ ξεσπάσματα, αλλά και ακουστικές στιγμές, έγχορδα, πνευστά, κρουστά, backing vocals, ένα μεγάλο λευκό πιάνο, ντισκομπάλες, μια πίστα-καθρέφτη που άλλαζε χρώμα ανάλογα με το φωτισμό, προβολείς, σκιές, δεσμίδες laser που σάρωναν το κοινό του Ωδείου, πολύχρωμα κομφετί, πίδακες φωτός που δημιουργούσαν ατμόσφαιρα, 16 άτομα επί σκηνής (17 μαζί με τον
Andrew Wyatt που εμφανίστηκε για τα "
Shake Your Hands" και "
Secret In The Dark") - ήταν στιγμές που δεν ήξερες πού να πρωτοκοιτάξεις.
Μέσα σ'όλο αυτό, η Μόνικα ήταν καθ'όλη τη διάρκεια κατενθουσιασμένη, περνούσε συνέχεια από όλα τα μέλη της μπάντας για να ανεβάσει τα επίπεδα ενέργειας, τραγουδούσε σε ούτε ξέρω πόσες οκτάβες, χόρευε (με το δικό της χαρακτηριστικό τρόπο), πήγαινε από την κιθάρα στο πιάνο και πάλι πίσω με απίστευτη άνεση, έκανε λαθάκια και τα διόρθωνε, έχανε το tempo και το ξανάβρισκε με χαμόγελο, έβαζε το κοινό μέσα στη χαρά της, αλλά και στο άγχος της, μιλούσε μισά ελληνικά, μισά αγγλικά, έφευγε από τη σκηνή με ένα απρόσμενο παιχνιδιάρικο "άντε γεια" κι έτρεχε από τη μία άκρη της τέρμα-πάνω κερκίδας μέχρι την άλλη, σαν σκυταλοδρόμος και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της (και το μικρόφωνό της) για να διασκεδάσουν οι καλεσμένοι της, που λόγω θέσεων για καθήμενους δεν μπορούσαν να πάρουν ενεργά μέρος στο ξεφάντωμα.
Πέρα από ένα multi-instrumental πέρασμα από πολλά από τα καινούργια της κομμάτια ("
Babyboy", "
Lonely World", "
We Came Into This World (To Beat Them)", "
Give Us Wings" κ.ά., καθώς και τα δύο προαναφερθέντα ήδη radio hits της), στο setlist χώρεσε μεταξύ άλλων το "
Bloody Sth" (ξεκινώντας μόνη στο πιάνο και συνεχίζοντας με όλη την ορχήστρα), το "
Show Me, Come On" (απολαυστική η παραμόρφωση της κιθάρας, live), το "
Babe" και το "
Over The Hill" (τραγουδούσε όλο το θέατρο), το "
Away From My Land", το "
Exit" (η εικόνα της στο μέσο της πίστας να ανοίγει τα φτερά της είναι η καλύτερη post-promo αφίσα της παράστασης), μια ακουστική εκτέλεση του "
Hallelujah", το "
Yes I Do" (α καπέλα, ανάμεσα στις κερκίδες), το δικό της "
Σε Ποιον Έρωτα Ζω" και το "
Φύγε Λοιπόν, Μη Στέκεσαι" της
Πόλυς Πάνου, το "
Let It Me Roll It" του
Paul McCartney, μια διασκευή που παίζει με την μπάντα της από την εποχή των πρώτων της συναυλιών και με την οποία και έκλεισε τη συναυλία, σε παραλήρημα, ευχαριστώντας μέχρι και τον ουρανό, μέχρι και τους αρχαίους, μέχρι και την Αμερική.
"
Give us wings, give us wings, we want to see the world". Η Μόνικα άνοιξε τα φτερά της, διέσχισε τον Ατλαντικό, είδε τον κόσμο, έκανε καινούργιους φίλους, πειραματίστηκε με νέους ήχους, βρήκε νέους συνεργάτες, τους έβαλε σε μια βαλίτσα, τους έφερε στην Ελλάδα, τους ανέβασε στο Ηρώδειο, φόρεσε το σορτσάκι της και τα αρβυλάκια της για να νιώθει άνετα και μοιράστηκε το όνειρό της με πάνω από 4.000 άτομα.
Φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου