31/10/2010

George Nikas

suggestion by cpil

Ποιός: Ο George Nikas γράφει μουσική, τραγουδάει, του αρέσει η indie και ήταν στους Zebra Tracks.
Genre: indie, folk, acoustic a la Jack Johnson, Ben Harper και Ryan Adams.
Trivia: Με τους Zebra Tracks ο Γιώργος έχει παίξει στο Ejekt Festival του 2010, ως support των Bad Religion και Faith No More, αλλά και στο Exit Festival της Σερβίας, το Alarm Festival των Σκοπίων και το Urban Fest στην Κροατία. Το 2007 είχαν εμφανιστεί Athens Open Air Festival με τους Kaiser Chiefs, τους Long Blonde και τους Good Shoes. Την ίδια χρονιά ο Molko τους είχε επιλέξει για να ανοίξουν τη συναυλία Placebo στην Αθήνα.
Φέτος ξεκινάει δισκογραφικά ως solo artist, με το "How to Live in Open Spaces" που κυκλοφορεί από την περασμένη εβδομάδα και αν κρίνω από τα δείγματα που βρήκα στο MySpace θα ακούγεται ολόκληρο, απολαυστικά, μονορούφι.
Άκου Αυτό: αν σου αρέσει να ρεμβάζεις, όπως οι γάτες, στο φως του ήλιου. (μεταξύ μας, η αρχή του Can't Go Home είναι ίδια με εκείνη του First Day Of My Life των Bright Eyes αλλά μην το πείτε παραέξω)

suggestion by cpil

My Drunken Haze

suggestion by spiros and sophie
Ποιός: Οι My Drunken Haze (Facebook | SoundCloud) είναι ο Σπύρος και η Σόφη.
Genre: υπέροχη νοσταλγική psychedelic pop/folk εμπνευσμένη από τα 60's.
Trivia: Σχηματίστηκαν το Μάιο του 2010 "στην κορυφή ενός λόφου στην Αθήνα". O Σπύρος "κυκλοφορεί" online ως psychosoul. Έχει το blog psychedelicsoundsformysoul.blogspot.com και τις Δευτέρες τα μεσάνυχτα παίζει στον poplie, από τις "συχνότητες" του οποίου άρχισε να διαδίδεται και η μπάντα. Ηχογραφούν τα κομμάτια τους -ακουστική κιθάρα και φωνή μόνο- μια κι έξω. Διασκευάζουν τραγούδια που τους αρέσουν, από Shocking Blue μέχρι Βlack Keys και αν ακούσεις το cover που έχουν κάνει στο Σαν Με Κοιτάς του Γιάννη Σπανού, θα λυώσεις.
Άκου Αυτό: αν σου αρέσει η μουσική με (psycho) ψυχή (soul). Άκου το πρώτο τους demo track Paper Planes και δες τους live & unplugged στο Closer στις 12 Νοεμβρίου. Εγώ θα είμαι εκεί.
suggestion by spiros and sophie

26/10/2010

Jumping Fish LIVE: Travel Mind Syndrome, The Radio Dept. (live review)

Πότε: Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010, Gagarin
Έφτασα στο Gagarin την ώρα που οι His Majesty The King Of Spain έπαιζαν το Space Oddity του David Bowie. Συνειδητοποίησα ότι η προηγούμενη φορά που άκουγα αυτό το τραγούδι ήταν στο ΟΑΚΑ, στο live των U2.
Ήταν ωραία στο Gagarin την Πέμπτη, δεν ήταν πήχτρα στον κόσμο, δεν πέθαινες από τη ζέστη, δεν μπούκωνες από την κάπνα, ο ήχος ήταν αρκετά ικανοποιητικός (ειδικά όταν έπαιζαν οι Travel Mind Syndrome) και το crowd ήταν πολύ... πώς να το πω, "φρέσκο".
Οι Travel Mind Syndrome -δηλώνω groupie, οπότε μπορεί να μην είμαι πολύ αντικειμενική- ήταν για άλλη μία φορά απολαυστικοί και τα έδωσαν όλα - highlights το "Breeze Of Light", το "For Your Love" και το "Sex, Drugs & Alcohol" - ο Φίλιππος μπήκε με κότσο και βγήκε ξεμαλλιασμένος. Περιμένω πώς και πώς να βγει το EP τους "East Acton to Saint Friday" τέλος Νοέμβρη. Ερώτηση προς το συγκρότημα: το τελευταίο κομμάτι του setlist πώς λέγεται; έχω ακόμα κολλημένο τo tune που έπαιζε ο Παύλος στο κεφάλι μου - brilliant.
Μετά τους TMS, έσκασαν οι "πιο-hipster-πεθαίνεις" (2 στους 3 είχαν μουστάκι) Radio Dept., άραξα στα σκαλάκια, τους άκουσα, μοιράστηκα μια μπίρα, πήγε μεσάνυχτα, έφυγα.

Peter Nalitch & Friends (live review)

post by amaryllisgr

beyond expectations
Πότε: Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010, Gagarin 205
Ποιός: Τον Peter Nalitch τον άκουσες πρώτη φορά στη Eurovision. Μη σταματάς να διαβάζεις το ποστ και θα καταλάβεις που το πάω. Αν και τα άσματα στον ευρωπαϊκό μουσικό διαγωνισμό είναι συνήθως της οκάς και τις περισσότερες φορές περιορισμένης αισθητικής, δεν πρόκειται για την περίπτωση του Peter. Ο Peter είναι χαρισματικός.
Φτάνω στο Gagarin στις 20:30 όπου έχει ήδη μαζευτεί κόσμος. Μέσος όρος ηλικίας τα 30. Αρκετοί Ρώσοι μουσικόφιλοι με τα παιδιά τους και μια όμορφη ξανθή με λουλούδια και κορδέλες στο κεφάλι. Ναι, δεν είχε hipsters σε αυτό το live.
Τον Nalitch τον είχα ακούσει μόνο στο youtube και είχαμε περάσει μαζί αρκετά βράδια να τραγουδάμε παρεάκι.
Στο support ήταν οι Tootsie Babes. Αρκετά παραπάνω από συμπαθείς! Εύθυμοι και ακομπλεξάριστοι. Κατάφεραν να δώσουν μια ομογενή κίνηση στο σχετικά ανομοιογενές κοινό. Τα τραγούδια τους μας θύμισαν κάτι από Παλίρροια και λίγο Locomondo. Αρκετός ισπανικός στίχος και CDaki for free. Καλό το ζέσταμα (είχαμε ξεπαγιάσει με τον απαράδεκτο κλιματισμό).
Βγαίνει ο Peter. O κόσμος να τρελαίνεται... Ξεκινάει με το Guitar… Αυτό ήταν! το κοινό ανεβοκατέβαινε ρυθμικά εκστασιασμένο! Ακόμη και στα καινούρια του κομμάτια το κοινό συνέχιζε απτόητο την κατακόρυφη ελατηριακή σχεδόν συμπεριφορά. Παύσεις μόνο στις μπαλάντες, οι νέιτιβ τις σιγοτραγουδούσαν κιόλας. Εμείς οι υπόλοιποι σε νιρβάνα από την υπέροχη φωνή του. Χαλαρός και υπερκεφάτος κρατούσε το line-up σε ένα κομμάτι χαρτί. Ξεχωρίσαμε το σαξόφωνο (Yura Kostenko) που γέμιζε τόσο τον ήχο που ήθελες να ανέβεις και να σφηνώσεις μέσα του να μη σου φύγει νότα. Στο τελευταίο encore η 9μελής μπάντα (!!!) τραγούδησε σύσσωμη ένα άσμα εμβατηριακό. Η διπλανή μου έκλαιγε! Κι εγώ ήθελα… καιρό έχω να ακούσω κάτι τόσο αυθεντικό.
post by amaryllisgr