30/11/2018

#Blogovision: ένας πρόλογος


Countdown /ˈkaʊntdaʊn/ [noun]: the period of time leading up to a significant event and the procedures carried out during this time.

Ένας εξουθενωμένος υπάλληλος μετρά εβδομάδες μέχρι την άδεια
Ένας φαντάρος περιμένει πώς και πώς να απολυθεί
Ενας κατάδικος σκαλίζει πέντε-πέντε τις ημέρες μέχρι να αποφυλακιστεί
Μια ανυπόμονη νύφη ονειρεύεται να φτάσει επιτέλους η μέρα του γάμου της
Μια παρέα ετοιμάζεται για διακοπές στο εξωτερικό
Ένας φοιτητής εύχεται να 'ρθει το τέλος της εξεταστικής
Μια ομάδα μπάσκετ έχει αγωνία για τον τελικό
Ένας φαν δεν κρατιέται μέχρι τη μεγάλη συναυλία
Ενα στέλεχος αγχώνεται να βγει καλή η παρουσίαση
Ένας ασθενής εύχεται να ολοκληρωθεί με επιτυχία η θεραπεία
Ένα παιδάκι ρωτάει κάθε μέρα πότε έρχονται τα Χριστούγεννα
Ένας ψυχαναγκαστικός «λιστάκιας» αναρτά νέο post στο blog του κάθε μέρα μέχρι τις 20 Δεκέμβρη, προκειμένου να βοηθήσει να αναδειχθεί -μέσω της Blogovision- ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς.

Φέτος το μουσικό μου countdown συμπίπτει με ένα άλλο countdown, προσωπικό, συναρπαστικό, αγχωμένο, ενθουσιώδες, αγωνιώδες και υπαρξιακά καθοριστικό.

[34 weeks, 3 days pregnant]

Ομολογώ πως, αν και επαρκώς ενημερωμένη και εκ φύσεως ψύχραιμη, τι να σας πω, δεν ήμουν προετοιμασμένη για τέτοιο μαρτύριο. Ούτε για τη ληθαργική εξάντληση, ούτε για τις ζαλάδες, ούτε για τη δυσγευσία, ούτε για την ευσυγκινησία, ούτε για τις ταχυκαρδίες, ούτε για την σχεδόν μόνιμη σωματική δυσφορία, αλλά ούτε -κυρίως!-και για τη διαπίστωση ότι, από τη στιγμή που το σώμα σου παύει να σου ανήκει και μετατρέπεται σε... container, για τους εξωτερικούς παρατηρητές ανήκεις πλέον σε ένα διαφορετικό ανθρώπινο είδος, θαυμαστά υπερδύναμο και ταυτόχρονα απόλυτα ευάλωτο, το οποίο δεν έχει άλλο περιεχόμενο, πέρα από αυτό που εμφανώς κουβαλά στα σπλάχνα του.

Δεν εννοώ βέβαια τους δικούς μου ανθρώπους (συγγενείς, φίλους, συναδέλφους) με τους οποίους ήθελα και εξακολουθώ να θέλω να μοιραστώ την όλη εμπειρία. Μιλώ για όλους τους αγνώστους (πωλητές, ταξιτζήδες, συνεπιβάτες στο μετρό, σερβιτόρους, ταμίες, μανικιουρίστ, ξενοδόχους, φαρμακοποιούς, μανάβηδες, μια κυρία στην ουρά του ΙΚΑ, περαστικούς στο δρόμο) οι οποίοι από τη μία θεωρούν εντελώς φυσιολογικό το να θέλουν να μάθουν την ιστορία ολόκληρου του γενεαλογικού σου δέντρου ή να σε χαϊδέψουν (!) και από την άλλη, εντελώς παρεμβατικά και αυθάδικα, επιμένουν να σου πουν σώνει και ντε τις απόψεις τους και να σου δώσουν τις πολύτιμες συμβουλές τους, τις οποίες -εννοείται- δεν ζήτησες ποτέ.

Πότε με το καλό; Δηλαδή τι ημερομηνία; Και τι είναι; Δίιιδυμα;;; Είχατε στην οικογένεια; Αχ τέλεια θα είναι! /Δίιιδυμα;;; Θα κάνεις τουλάχιστον πέντε χρόνια να κοιμηθείς, το ξέρεις ε; / Τώρα ξεκούραση, δεν πιστεύω να δουλεύεις ακόμα! Ανεπίτρεπτο! Βγάλε μια αναρρωτική να κάτσεις σπίτι σου! / Με το ασανσέρ στο μετρό, μην πηγαίνεις από τις σκάλες θα σε σπρώξουν και θα πέσεις! / Σιγά-σιγά, έχει βρέξει, θα γλιστρήσεις! / Δεν φαίνεσαι να 'χεις πάρει κιλά, μήπως δεν τρως, να τρως! / Μην πάρεις πολλά κιλά θα υποφέρεις! / Μην ακούς τους γιατρούς, είναι αναξιόπιστοι -κι αυτά για τις καισαρικές είναι βλακείες, φυσιολογικά να γεννήσεις! / Καισαρική να κάνεις, ό,τι καλύτερο, ούτε ταλαιπωρία ούτε τίποτα! / Να θηλάσεις -ό,τι πιο σημαντικό! / Ε και να μη θηλάσεις τι έγινε, το 70 δε θήλαζε καμία! / Μια χαρά θα τα καταφέρεις, θα τα συγχρονίσεις να τρώνε και να κοιμούνται την ίδια ώρα και κανέναν δεν χρειάζεσαι! / Καλά τι νομίζεις; Πως θα τα καταφέρεις μόνη σου; Αυτά δεν συγχρονίζονται! Χρειάζεσαι οπωσδήποτε βοήθεια! Οπωσδήποτε!

[Βοήθεια]

Τέλος πάντων, κατανοώ πως οι προθέσεις δεν είναι κακές, αλλά αν κάτι θα θυμάμαι πιο έντονα από αυτή τη χρονιά, θα είναι το ότι -εν μέσω αναπάντεχων επαγγελματικών εξελίξεων, δύσκολων ορμονικών μεταπτώσεων, σοκαριστικών σωματικών μεταβολών, κουραστικών οικιακών αναπροσαρμογών και, κατά βάση (παρά τις όποιες γκρίνιες και δυσκολίες), απερίγραπτης χαράς και ανυπομονησίας, η μεγαλύτερη και διαρκής πρόκληση ήταν να μην πάθω υστερία και να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα πράγματα που αγαπάω. Ένα από αυτά ήταν και η μουσική.

Τις επόμενες 20 μέρες, μέσα από αυτό εδώ το blog, θα σας πω ποιους 20 δίσκους άκουσα περισσότερο το 2018.

Και στο μεταξύ, αν όλα πάνε καλά, μία από αυτές τις ημέρες θα γίνω μαμά :)

--Εύη

Past life:

Ένας πρόλογος 2017
Ένας πρόλογος 2016
Ένας πρόλογος 2015
Ένας πρόλογος 2014
Ένας πρόλογος 2013
Ένας πρόλογος 2012


Αν βρεθήκατε στο Άκου Αυτό ♫ εντελώς τυχαία και δεν έχετε ιδέα τι είναι η Blogovision (και γιατί με ωθεί προς την κ̶α̶τ̶ά̶θ̶λ̶ι̶ψ̶η̶ εξομολόγηση) ρίξτε μια ματιά εδώ κι εδώ.

Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 
Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!