15/07/2010

The Cranberries (live review)

Πότε: Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010, θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη
Review σημαίνει κριτική αλλά σημαίνει και ανασκόπηση. Κριτική δεν έχω να κάνω. Δεν πρόσεξα πως ήταν ο ήχος, τα φώτα, οι μουσικοί.
Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ότι ήμουν εκεί και ότι δίπλα μου μου χαμογελούσαν, ιδρωμένα, τα ίδια πρόσωπα που αντίκρυσα 10 χρόνια πριν στην Καλαμιώτου, στα ΜΜΕ, όταν άφησα την Κρήτη και ήρθα στην Αθήνα.
Χθες δεν ήμουνα στο θέατρο Βράχων αλλά στις αρχές των 00's, κάπου στη Νεάπολη στο τότε. Που δεν είχαμε πρωινό ξύπνημα, που γελάγαμε περισσότερο, που πηγαίναμε για καφέ και καθόμασταν 3 ώρες, που διαβάζαμε μαζί τελευταία στιγμή για το μάθημα της επομένης, που αντιγράφαμε όλοι στην εξεταστική και έπιαναν μόνο εμένα, που βαριόμασταν μαζί μπροστά στην τηλεόραση, που τρώγαμε μακαρόνια με έτοιμη σάλτσα raguletto, που το ψυγείο είχε πάντα υλικά για τοστ, που γυρίζαμε τον καναπέ για να θρίλερ στην οθόνη του υπολογιστή, που πίναμε κρασί από το ψιλικατζίδικο, που μιλάγαμε στο τηλέφωνο με τις ώρες, που περπατάγαμε όλη την Ιπποκράτους μεσημέρι με ντάλα ήλιο, που καπνίζαμε camel lights, που μοιραζόμασταν τα πάντα κι ακόμα πιο πολλά, γύρω από ένα τραπεζάκι του καφέ, με μία αιώνια playlist στο winamp. "Βάλε το φάκελο easy listening".
Τα πράγματα έχουν αλλάξει κάπως από τότε. O φάκελος όμως εκείνος υπάρχει ακόμα.
Και έχει Cranberries.
what's in your head?
why don't you stay here a while? stay here a while, stay with me
suddenly something happened to meas I was having my cup of tea...
cos it’s not, not what it seems, oh no it’s not, not what it seems, salvation, salvation, salvation is free
it was just my imagination
my mother, my mother, she hold me, she hold me, when I was out there. my father, my father, he liked me, oh, he liked me. does anyone care?


oh, my life is changing everyday, in every possible way.