23/06/2011

Ejekt Festival 2011 (live review)

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011, πλατεία Νερού, Φάληρο.

Στην Πλατεία Νερού έφτασα μόνη μου - και παρέμεινα μόνη για πολλή ώρα. Δεν πρόλαβα τους Monovine. Είχε πολύ ήλιο. Και ζέστη. Οι Baby Guru έπαιζαν ήδη το πρώτο κομμάτι του set τους μπροστά σε μερικές δεκάδες άτομα που είχαν μαζευτεί μπροστά στη σκηνή - άλλοι άραζαν εδώ κι εκεί, προσπαθώντας να κρυφτούν σε κάποια σκιά. Πήγα πήρα μια μπίρα, κάθισα στον ήλιο κι απόλαυσα τη ψυχεδέλεια.

Προτιμώ να μη γράψω "review" και να καταγράψω το χθεσινό Ejekt σαν ένα νοερό album με φωτογραφίες:
1. Μια κοπέλα είναι ξαπλωμένη πλάι στη φίλη της. Φοράει γυαλιά ηλίου, κι ενώ οι Baby Guru παίζουν το "Marilu" εκείνη παίζει με τα μαλλιά της και διαβάζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο.
2. Ο Justin Young των Vaccines κατεβαίνει από τη σκηνή και τραγουδά ανάμεσα στο κοινό πριν ακόμα πέσει ο ήλιος
3. Τα μαλλιά της Φωτεινής.
4. Ο Σποτ, ο σκύλος.
5. Οι πρώτες νότες του "Blackfield" - νύχτωσε - τα μπαλόνια της Heineken - αεράκι.

5. "I wrote this next song for my parents": Fuck you fuck you fuck you, you don't care. Go to hell, go to hell, go to hell
6. Ο Aviv Geffen χωρίς μπλουζάκι τραγουδά φορώντας μια μαύρη κουκούλα στο κεφάλι.
7. Η διασκευή του "Rehab" από τη Joy Malcolm - τρίτο τραγούδι στο set του Moby - μας θυμίζει την Amy- γελάμε και δαγκωνόμαστε.
8. Να χορεύουμε το "Go", το "Bodyrock", το "Extreme Ways", το "Disco Lies", το "Honey", το "Lift Me Up"
9. Να τραγουδάμε το "Why Does My Heart Feel So Bad", "We Are All Made Of Stars", το "Porcelain", το "In This World", το "Natural Blues".
10. Η στιγμή που ο Moby σταμάτησε να μας βγάλει φωτογραφία.


In the back of my head, η συναυλία που δεν έγινε/δεν θα ξαναγίνει ποτέ (όχι, το video δεν είναι από το φιάσκο στο Βελιγράδι):



ΥΓ1: ωραίος χώρος, ωραία ατμόσφαιρα, ωραίος ήχος, να ξαναπάμε.
ΥΓ2: του χρόνου να ρθουν και οι"κολλημένοι".
ΥΓ3: What's Up: το πιο ενοχλητικό/αποτελεσματικό branding, ever.

09/06/2011

Interpol (live review)


Τρίτη 7 Ιουνίου 2011, Entertainment Stage, Ιερά Οδός.
Θα το πω. Φανατική των Interpol δεν είμαι. Τα albums τους, ναι, τα έχω ακούσει, αλλά όχι, δεν ξέρω όλους τους στίχους απέξω, ούτε έχω αποστηθίσει την σειρά των tracks σε κάθε δίσκο. Έτσι όταν η Ντ.,η Μ. και ο Β. έκλειναν εισιτήρια για να τους δουν live στο Βερολίνο τον Νοέμβριο, το είχα θεωρήσει κομματάκι υπερβολικό. Όταν δε έμαθα ότι στο Primavera στη Βαρκελώνη, τον Μάιο, έχασαν το live του Caribou για να τους ξαναδούν (ενώ ήξεραν ότι θα ερχόντουσαν και στην Αθήνα μερικές μέρες μετά) σκέφτηκα ότι είναι αρρωστάκια με το συγκρότημα - και μόνο έτσι εξηγείται. Ε, χθες λοιπόν συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι όλοι οι fans των Interpol.


Η ατμόσφαιρα μέσα στο (εξαιρετικό, επιτέλους ένα decent live venue στην Αθήνα) Entertainment Stage ήταν η καλύτερη που έχω ζήσει σε συναυλία στην Ελλάδα - ever. Τέλειος ήχος, καθόλου στρίμωγμα, καμιά ταλαιπωρία, κανένα παράπονο, κι ένα κοινό τόσο καβ*μένο με τη φάση, σαν σε έκσταση. Από την αρχή μέχρι το τέλος ο κόσμος συμμετείχε με όλο του το είναι, όλοι τραγουδούσαν , χόρευαν, "πάμε μωρέ Ιντερπολ αρρώστια!", χειροκροτούσαν, χοροπηδούσαν, αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον, φιλιόντουσαν, χέρια ψηλά - μπίρες στον αέρα, η μπάντα τα 'δινε όλα, σε ένα χορταστικό setlist που μπορεί να μην περιείχε (προς μεγάλη μου απογοήτευση) το PDA, κράτησε όμως μέχρι τα μεσάνυχτα - και θέλαμε κι άλλο.

Το συγκρότημα έδειξε να τα χάνει με το Αθηναϊκό κοινό, όσοι τους είχαν δει έξω επέμεναν πως "είναι πολύ καλοί, αλλά βγαίνουν, τα λένε και φεύγουν, δεν επικοινωνούν καθόλου με τον κόσμο".

"You're fucking beautiful" είπε ο Paul Banks "καλέ αυτοί τα πέρασαν καταπληκτικά!" είπε η Ντ.
True Story:

Υ.Γ.: "-Tι μυρίζει; -Μπάφος. -Όχι, όχι, είναι πολύ γλυκό για να 'ναι μπάφος. Νομίζω είναι μπάφος με κερί αποτρίχωσης."

Υ.Γ.2: Σ'αυτή τη ζωή υπάρχουν δύο οπτικές (γωνίες). Η δική σου και αυτή του @manolis.