Τρίτη 7 Ιουνίου 2011, Entertainment Stage, Ιερά Οδός.
Θα το πω. Φανατική των Interpol δεν είμαι. Τα albums τους, ναι, τα έχω ακούσει, αλλά όχι, δεν ξέρω όλους τους στίχους απέξω, ούτε έχω αποστηθίσει την σειρά των tracks σε κάθε δίσκο. Έτσι όταν η Ντ.,η Μ. και ο Β. έκλειναν εισιτήρια για να τους δουν live στο Βερολίνο τον Νοέμβριο, το είχα θεωρήσει κομματάκι υπερβολικό. Όταν δε έμαθα ότι στο Primavera στη Βαρκελώνη, τον Μάιο, έχασαν το live του Caribou για να τους ξαναδούν (ενώ ήξεραν ότι θα ερχόντουσαν και στην Αθήνα μερικές μέρες μετά) σκέφτηκα ότι είναι αρρωστάκια με το συγκρότημα - και μόνο έτσι εξηγείται. Ε, χθες λοιπόν συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι όλοι οι fans των Interpol.
Η ατμόσφαιρα μέσα στο (εξαιρετικό, επιτέλους ένα decent live venue στην Αθήνα) Entertainment Stage ήταν η καλύτερη που έχω ζήσει σε συναυλία στην Ελλάδα - ever. Τέλειος ήχος, καθόλου στρίμωγμα, καμιά ταλαιπωρία, κανένα παράπονο, κι ένα κοινό τόσο καβ*μένο με τη φάση, σαν σε έκσταση. Από την αρχή μέχρι το τέλος ο κόσμος συμμετείχε με όλο του το είναι, όλοι τραγουδούσαν , χόρευαν, "πάμε μωρέ Ιντερπολ αρρώστια!", χειροκροτούσαν, χοροπηδούσαν, αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον, φιλιόντουσαν, χέρια ψηλά - μπίρες στον αέρα, η μπάντα τα 'δινε όλα, σε ένα χορταστικό setlist που μπορεί να μην περιείχε (προς μεγάλη μου απογοήτευση) το PDA, κράτησε όμως μέχρι τα μεσάνυχτα - και θέλαμε κι άλλο.
Το συγκρότημα έδειξε να τα χάνει με το Αθηναϊκό κοινό, όσοι τους είχαν δει έξω επέμεναν πως "είναι πολύ καλοί, αλλά βγαίνουν, τα λένε και φεύγουν, δεν επικοινωνούν καθόλου με τον κόσμο".
"You're fucking beautiful" είπε ο Paul Banks "καλέ αυτοί τα πέρασαν καταπληκτικά!" είπε η Ντ.
True Story:
True Story:
Υ.Γ.: "-Tι μυρίζει; -Μπάφος. -Όχι, όχι, είναι πολύ γλυκό για να 'ναι μπάφος. Νομίζω είναι μπάφος με κερί αποτρίχωσης."
No comments:
Post a Comment