25/02/2012

Minor Project

Ποιος: Οι Minor Project (Facebook | Jumping Fish) είναι ο Στάθης, ο Βίκτωρ, ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος από την Πάτρα
Genre: classical / indie / folk με επιρροές από Μάνο Χατζιδάκη, Raining pleasure, The Pains of Being Pure at Heart, Damien Rice, Beatles, Monika...
Trivia: Κάπου στα μέσα του 2010 και με αφορμή την παρουσίαση δίσκου των B-sides μαζεύτηκαν οι τέσσερις τους για να παρουσιάσουν την ακυκλοφόρητη δουλειά του Στάθη. Λίγους μήνες μετά, ηχογράφησαν τα κομμάτια που αποτέλεσαν τον κορμό της επερχόμενης πρώτης κυκλοφορίας τους. Αρχές του 2011 η μπάντα έδωσε την πρώτη της συναυλία ως Minor Project στο Six D.O.G.S , το οποίο στη συνέχεια αποτέλεσε την βασικότερη συναυλιακή τους εστία. Ακολούθησε μια σειρά συναυλιών σε Αθήνα, Πάτρα, Χαλκίδα, Καστοριά και άλλες πόλεις της επαρχίας. Τον Μάιο, ο παραγωγός του Μελωδία 99,2 Χρήστος Παπαμιχάλης κυκλοφόρησε τη συλλογή "Lost.Not.Found", στην οποία συμπεριέλαβε το ακυκλοφόρητο μέχρι τότε "Great". Σε συνεργασία με τον Στάθη Δρογώση, οι Minor Project κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό το πρώτο ολοκληρωμένο album τους "In Colors", με την AntelmaMusic.
Άκου Αυτό: γιατί αν αγνοήσεις τους αγγλικούς στίχους, θυμίζει κάτι από... παλιά Ελλάδα.
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook

First Aid Kit

Ποιος: Οι First Aid Kit (YouTube | Facebook) είναι οι αδελφές Johanna και Klara Söderberg από τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Genre: indie folk
Trivia: Η Johanna είναι του '90 και η Klara του '93. (όχι, Εύη, δεν είναι ανήλικα, εσύ είσαι τόσο μεγάλη) Bang! Οι δύο αδελφές ξεκίνησαν να γράφουν μουσική το 2007 και πρώτη τους κίνηση ήταν να στείλουν ένα demo τους σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Λίγο αργότερα υπέγραψαν με τη Rabid Records, μέρος της οποίας ανήκει μάλιστα στους -επίσης Σουηδούς- The Knife. Bang! Τράβηξαν τα βλέμματα πάνω τους το 2008, όταν ανέβασαν στο YouTube μία διασκευή στο "Tiger Mountain Peasant Song" των Fleet Foxes. Σε μία συναυλία των Fleet Foxes στην Ολλανδία, η μπάντα τους κάλεσε να εμφανιστούν μαζί τους και να παίξουν τη διασκευή τους live. Bang! To 2010 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album "The Big Black & The Blue" και έκαναν περιοδεία σε Αγγλία, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία και Ευρώπη. Το δεύτερο album τους "The Lion's Roar" κυκλοφόρησε μόλις τον Ιανουάριο του 2012, έγινε αμέσως Νο.1 στη Σουηδία και έχει φτάσει μέχρι και το Νο.35 του Βρετανικού chart. Big Bang.
Άκου Αυτό: τις αλκυονίδες μέρες, με το πρόσωπο κόντρα στον ήλιο. 
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook

19/02/2012

The Black Keys (live review)

Πότε: Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012, Alexandra's Palace, Λονδίνο 
Πρόλογος: Πίσω στα μέσα Νοεμβρίου, μια εφαρμογή, το Drinkify, με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς μου έμαθε το καινούργιο single της αγαπημένης μου (τα τελευταία 2-3 χρόνια) μπάντας. Μπαίνοντας λοιπόν στο site του συγκροτήματος, βλέπω όχι μόνο ότι βγάζουν καινούργιο album, αλλά ότι κάνουν και τουρνέ στην Ευρώπη στις αρχές του 2012. Στην ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2012. Δυστυχώς, η παρουσία μου στον εργασιακό χώρο με απέτρεψε από το να κρεμαστώ σα νυχτερίδα από το ταβάνι (το κάνω όταν είμαι χαρούμενη). Αντ' αυτού, λέω ΚΛΕΙΝΩ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΚΑΛΟ, εγώ θα πάω να τους δω, χέσε την άδεια, όσο-όσο πληρώνω να πετάξω το κυλοτάκι μου στον Dan και από δω παν κι άλλα. Το Μιλάνο δε μας βόλεψε -damn you easyjet- το Λονδίνο είχε δύο εμφανίσεις, εκ των οποίων η μία sold out. Το site έλεγε ότι θα γινόταν στο Alexandras Palace. Που σκατά είναι αυτό, δεν είναι και κανά θέατρο ξακουσμένο και γνωστό, πάει στο καλό θα το βρούμε, καλή διάθεση να υπάρχει και τα συναφή.  Κλείνω δύο εισιτήρια, στέλνω στον έτερο της παρέας το νέο CD για να μάθει τους στίχους απ έξω, κλείνω άδεια και πλέον ετοιμάζομαι ψυχολογικά για την απόβασή μου στο Λονδίνο και για το να ακούσω τους Black Keys. Και τα δύο για πρώτη φορά στη ζωή μου. Δάκρυ συγκίνησης. 
Ψητό: ΠΟΛΥ ΚΡΥΟ. Το "δεν-πειράζει-θα-το-βρούμε-στο-κέντρο-θα-ναι-μωρέ-θα-ναι-κανά-καινούργιο-κοτζάμ-Black-Keys-σιγά-μην-παίζανε-στου-διαόλου-την-κάλτσα" Alexandras Palace ήταν όντως στου διαόλου την κάλτσα. Ζώνη 5, το 'μαθα κι αυτό. Και σκέψου ότι περπατήσαμε ανηφορ-γ-ιές κατηφορ-γ-ιές με τα πόδια. ΜΕ ΤΑΠΟΔΙΑ. Και με -5 βαθμούς και υγρασία τρυπάνι στο κόκκαλο. Να προσθέσω εδώ ότι περιμέναμε από τις 5:30 έξω από το Ally Pally (πόσο λοκάλι πια) για να πάρουμε τα εισιτήρια στις 6:30 και να μπούμε σε ένα venue παγωμένο στο οποίο δε διανοηθήκαμε να βγάλουμε τα παλτό μας ούτε στιγμή. Πραγματικά, δεν τα βγάλαμε καθόλου.
Το show το άνοιξαν οι Band of Skulls. Καλούτσικοι, ξεκινούν με ωραία μπλουζ ακόρντα, μετά το χάνουν λίγο και πλατειάζουν. Ο δε κιθαρίστας άλλαζε κιθάρες σε κάθε κομμάτι, μέσα στο ίδιο κομμάτι, ταλαιπώρια σκέτη. Δεν πειράζει καλά να ναι τα παιδιά, μας δώσανε και τσάμπα CD και έχουν γυναίκα μπασίστρια (+10 στο cool-ο-μετρο).
Όσο περνούσε η ώρα τόσο η αγωνία και τα καρό πουκάμισα πολλαπλασιάζονταν - ήταν το ανεπίσημο dress code της συναυλίας. Είχαμε καθήσει μπροστά μπροστά και ελαφρώς πλαγίως για να μην πέσουν πάνω μας όλοι.  Τελικά κάναμε την καλύτερη επιλογή, καθώς και σούπερ θέα είχαμε και δίπλα μας καθόταν κυρίες και κύριοι...
[drumroll]
O Ronnie Wood. 

Κατά τις 9:15 λοιπόν τα φώτα χαμηλώνουν. Οι βοηθοί βγάζουν τα καλύμματα από τα μουσικά όργανα.

Και βγαίνουν τα ινδάλματα. Συγγνώμη αν ειμαι υπερβολική, αλλά η συγκίνησις βλέπετε. Συνοδεύονται από έναν ακόμη μπασίστα και έναν πληκτροκιθαρίστα. Από το πρώτο κομμάτι δείχνουν τις προθέσεις τους. Επίσης, από το πρώτο κομμάτι χάνονται τα γυαλιά του ντράμερ κάπου μεταξύ υπερπροσπάθειας και πόρωσης. Λέγοντας μόνο «Goodevening, we are the Black Keys from Akron, Ohio” μας πέταξαν στα μούτρα ένα Howlin’ for you.
Αυτός ο γλυκός και ανιδιοτελής έρωτας επί της ηλεκτρικής κιθάρας συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Δεύτερο κομμάτι My Next Girl. Έχω βγάλει το ξυραφάκι και κόβω τις φλέβες μου μία μία. Ο Dan κάνει τα δικά του στην σχεδόν κατεστραμμένη του κιθάρα και ο Pat με μετρημένη ρυθμικά και σαρωτική ενεργειακά συνοδεία στα ντραμς, όπως ακριβώς πρέπει για ένα τραγούδι με τόσο εμφανείς μπλουζ καταβολές. My Next Girl, will be nothing like my ex girl, I made mistakes back then I’ll never do it again. Κι εγώ κρεμασμένη στα κάγκελα (πάντα με το παλτουδάκι μου) να ουρλιάζω τους στίχους.

Το ρεπερτόριο περιείχε τα νέα τους κομμάτια κυρίως: Gold on the Ceiling, Run Right Back to Her, Money Maker. 

Σε κάποια στιγμή, οι δύο συνοδευτικοί εγκαταλείπουν και μένουν τα δύο τους. Η αρχική μορφή της μπάντας. Ο Pat και ο Dan. Και εκεί αρχίζει ο πόλεμος. Ακούγοντας τις 2 πρώτες συγχορδίες γίνεται της μουρλής. 

Your touch. Προσωπικό αγαπημένο.
Ποτέ μια μπάντα με κιθάρα και με ντραμς μόνο δε γέμισε τόσο πολύ ένα χώρο. Τα κυριότερα από Attack & Release και Rubber Factory και ThickFreakness (λατρεία μόνο για το ομώνυμο τραγούδι) σε πολύ δυνατές live εκδόσεις. Συνεχίζω να ουρλιάζω, εννοείται χωρίς καμία αιδώ. Κοιτάζω γύρω. Δεν είμαι η μόνη. Μια χαρά.

Όταν επιστρέφουν τα υπόλοιπα μέλη συνεχίζεται το μουσικό ντελίριο. Αρχίζει και το crowdsurfing από αρκετούς τολμηρούς, οι οποίοι προσγειώνονται από την ασφάλεια κακήν κακώς. Επίσης εκτοξεύεται και ένα σουτιέν στη σκηνή. Very Classy.
Στο δε Little Black Submarines τα σχόλια περιττεύουν. Όλοι και όλα στον αέρα.
Και τελευταίο κομμάτι του set το Lonely Boy.
Δε θα μπορούσε να μην υπάρχει και encore. Απλά δεν μπορούσε.
Tighten Up
Shes Long Gone (προσκύνησα)
Everlasting Light (φωτίστηκε ο τόπος με τη δισκομπάλα)
Ι Got Mine (άφησα τα κόκκαλά μου).
Και για φινάλε αυτό
Επίλογος: Εξαιρετικός ήχος. Εξαιρετικός. Τολμώ να πω ότι αν δεν τους δεις ζωντανά, δεν
καταλαβαίνεις την ενέργεια που έχουν.

Έξω στρωμένο χιόνι. Charter buses να μας κατεβάσουν στο μετρό για να μη χάσουμε τον τελευταίο συρμό. Χαμόγελο μέχρι σήμερα ώς τα αυτιά.

post by @villou | φωτογραφία: www.limpidgreen.com

18/02/2012

CHROMATICS

Ποιος: Οι CHROMATICS (Facebook | MySpace) είναι ένα συγκρότημα από το Portland του Oregon 
Genre: synth-pop, post-punk, italo-disco, (το νέο single τους θυμίζει έντονα Keep Shelly In Athens)
Trivia: Ξεκίνησαν με τελείως διαφορετική σύνθεση από τη σημερινή και αρχικά έπαιζαν punk και noisy-pop. Αφού το συγκρότημα κυκλοφόρησε δύο albums και άλλαξε σύνθεση καμιά δεκαριά φορές (από τα αρχικά μέλη παρέμεινε μόνο ο κιθαρίστας Adam Miller) τελικά το γύρισε στην italo-disco και υπέγραψε με την δισκογραφική Italians Do It Better, με την οποία κυκλοφόρησε το 2007 το "Night Drive"  - και μέσα στις επόμενες εβδομάδες το "Kill For Love". Συχνά το όνομά τους αναφέρεται δίπλα στους Glass Candy -καθώς ο Johnny Jewel είναι μέλος και των δύο συγκροτημάτων- και τους Desire (βλ. "I don't eat, I don't sleep, I do nothing but think of you") το side project των Johnny Jewel και Nat Walker. Αναρωτιέσαι γιατί το όνομα σου είναι οικείο: το "Tick of the Clock" -όπως και το Under Your Spell) ήταν στο soundtrack του "Drive" (τ α ι ν ι ά ρ α).  
Άκου Αυτό: αν οι φίλοι σου σε φωνάζουν "(παλιο-)hipster".
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook

13/02/2012

Άκου Αυτό ♫ on Facebook



Και που λέτε, είχα ένα group στο Facebook, είχε μαζέψει γύρω στα 2.000 άτομα και όχι ότι το χρησιμοποιούσα πολύ, αλλά να, μια στο τόσο μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα σε όλους και να τους πω "σταμάτα ό,τι κάνεις και άκου αυτό!" ή να τους καλέσω σε κάποιο party (γιατί τα κάνω κάτι τέτοια, κι ας μην είναι του παρόντος - γιατί όλοι ξεχνάνε τις μιζέριες τους και περνάνε καλά) ή να τους πω για μια συναυλία που πήγα ή να τους φτιάξω μια playlist που να ταιριάζει με τον καιρό.

Και το Σάββατο ξύπνησα και το group δεν υπήρχε, ή μάλλον υπήρχε αλλά είχε γίνει λέει "migrate" λέει και οι 2.000 είχαν γίνει 2. Δύο.

Οπότε αν είστε κι εσείς σ'αυτόν το "διάολο" που μας έχει φάει τη ζωή κάντε ένα Like να σας έχω όλους μαζεμένος σας σπαμάρω σαν άνθρωπος. ...ή blog.

Άκου Αυτό  ♫ on Facebook

12/02/2012

Jagwar Ma


Ποιος: Jagwar Ma (Facebook | YouTube) είναι το νέο music project του Jono Ma από την Αυστραλία 
Genre: indie pop, surf-rock, synth pop, chillwave. Μια μείξη Beatles, Beach Boys, Charlatans, Beck... 
Trivia: Το μόνο που βρίσκει κανείς για το συγκρότημα online είναι πως ο Jono Ma έπαιζε παλιότερα με ένα band ονόματι Lost Valentinos και πως τα φωνητικά ανήκουν σε έναν τύπο που λέγεται Gabriel Winterfield. Στο Facebook τους γράφουν πως κατάγονται από την... Ανταρκτικτή. Το πρώτο δείγμα δουλειάς τους είναι το "Come Save Me", που κυκλοφορεί μαζί με το B-side "What Love?" στις 27 Φεβρουαρίου, από την The Blue Rider. 
Άκου Αυτό: και βγες για λίγο από τον βούρκο. Δυνάμωσε. Είσαι σε μια παραλία, το αεράκι σου χαϊδεύει το πρόσωπο. Κάποιοι στο βάθος κάνουν surf.

05/02/2012

Maïa Vidal

Ποιος: Η Maïa Vidal (Facebook | YouTube) είναι μια Γαλλο-Αμερικανίδα που μένει στη Βαρκελώνη. 
Genre: folk, indie 
Trivia: Γεννήθηκε το 1988 στην Santa Barbara της California, αλλά σε μικρή ηλικία μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ξεκίνησε να μαθαίνει βιολί. Το πρώτο της συγκρότημα ήταν ένα γυναικείο... punk group, ονόματι Kiev, με το οποίο περιόδευσε για λίγο μαζί με τους Bad Religion και τους Gogol Bordello.  Έπειτα βαφτίστηκε Your Kid Sister και βάλθηκε να διασκευάζει punk κομμάτια των RANCID, μετατρέποντάς τα από επιθετικά και "φασαριόζικα" σε... γλυκά νανουρίσματα. To 2009 μετακόμισε στη Βαρκελώνη, όπου η Desigual (ναι, αυτή με τα παρδαλά ρούχα) της ζήτησε να "ντύσει" μουσικά τη νέα διαφημιστική της καμπάνια για τη σειρά "Dreams 2011". Την ημέρα των 23ων γενεθλίων της, το 2011, άλλαξε το όνομά της σε Maïa Vidal και λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το album "God Is My Bike", στο οποίο περιέχεται και το "Follow Me", που άκουσες τις προάλλες στο ραδιόφωνο και σου 'χει κολλήσει. 
Άκου Αυτό: και... tweetαρέ το "σε ώρα αιχμής".

Soko

suggestion by .

Ποιος: Soko (Facebook | YouTube) είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Stéphanie Sokolinski από το Bordeaux της Γαλλίας. 
Genre: indie folk, σαν Eels με γυναικεία φωνητικά. 
Trivia: Γεννήθηκε το '86. Στα 16 της το 'σκασε από το σπίτι, παράτησε το σχολείο και πήγε στο Παρίσι για να γίνει ηθοποιός. Τελικά δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει τις σπουδές της και αφού έπαιξε σε μερικές γαλλικές ταινίες, προτίμησε να ασχοληθεί με τη μουσική. Το 2007 το τραγούδι της "I'll Kill Her" - χάρη στον "θα-τη-σκοτώσω-τη-σκύλα" στίχο του και το so cute γαλλικό accent της- έγινε hit στη... Δανία, το Βέλγιο, την Αυστραλία και την Ολλανδία. Μετά από μια σειρά live εμφανίσεις - μεταξύ άλλων έχει παίξει ως support για την M.I.A., τον Pete Doherty, και τους Nouvelle Vague- άρχισε να ηχογραφεί το debut album της. Στις αρχές του 2009, έφαγε άλλη μια φρίκη και ανέβασε ένα post στο MySpace της που έλεγε ότι "πέθανε" και ότι θα τα παρατήσει γιατί η μουσική βιομηχανία παραείναι τρομακτική. Τελικά, άλλαξε γνώμη, "ξαναγεννήθηκε" και τον Αύγουστο του 2011 ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου "I Thought I Was An Alien". Ψάξτε το από αύριο, 06/02. 
Άκου Αυτό: cause she's an adorable little weirdo.


suggestion by .