Sebastien Schuller

suggestion by spiros

Ποιός: Ο Sebastien Schuller (MySpace) είναι ένας μελαγχολικός Παριζιάνος

Genre: acoustic, electronica-chillout

Trivia: Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε προάστιο του Παρισιού. Το πρώτο του album "Happiness" κυκλοφόρησε το 2005, ενώ ο τελευταίος του δίσκος "Evenfall" βγήκε το Μάιο του 2009. Έχει συνθέσει επίσης μουσική για κάποιες Γαλλικές ταινίες: "Un jour d'été", "Toi et moi" et "Notre univers impitoyable".

Άκου αυτό: στο αυτοκίνητο, επιστρέφοντας από γραφείο.. Εδώ το πρώτο του γνωστό κομμάτι Weeping willow αλλά και το Tears Coming Home που σίγουρα έχεις ξαναπετύχει στο ραδιόφωνο.

suggestion by spiros

Pet Shop Boys (live review)

Πότε: Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009, Metropolitan Expo

Προσοχή, ακολουθεί γκρίνια.

Στους Pet Shop Boys ήθελα να πάω για δύο λόγους. Πρώτον για να δω από κοντά το "ιστορικό δίδυμο της dance-pop" (γκουχ γκουχ cliché) δεύτερον γιατί έπαιζαν στο Metropolitan Expo και είχα τρομερή περιέργεια για τον "Ευρωπαϊκών προδιαγραφών" χώρο στο Ελ.Βελ.

Έφτασα στο αεροδρόμιο κατά τις 8, μία κυριούλα μου είπε από που φεύγει το shuttle bus, μαζεύτηκε τσούρμο στη στάση, περιμέναμε κάμποση ώρα, τελικά ήρθε το πουλμανάκι και μας πήρε όλους και μας πήγε έξω από τον νέο, τεράστιο, εκθεσιακό (και όχι συναυλιακό) χώρο.

Φάουλ νούμερο 1. Η κλασική "αταξία" - αχ Ελλαδίτσα. Εισιτήρια δεξιά, ηλεκτρονικά εισιτήρια αριστερά, είσοδος στο κτίριο από τη μέση. Κοινώς ό,τι να 'ναι, δεν υπήρχε σειρά, δεν υπήρχε προτεραιότητα, δεν καταλάβαινες ποιός ήταν στη δεξιά ουρά και ποιός στην αριστερή και ποιός στη μεσαία. Βάλτε ενα διαχωριστικό ρε παιδιά, αυτό το ζιγκ-ζαγκ που έχουν στα αεροδρόμια, πώς αλλιώς να τα βγάλεις πέρα με 10.000 κόσμο;

Φάουλ νούμερο 2. Η αίθουσα ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Όταν λέμε τεράστια, εννοούμε χαοτική. Αλλά δεν έπαυε να είναι ένα κουτί. Χωρίς κλίση στο έδαφος, χωρίς καθίσματα και (απίστευτο και όμως αληθινό) χωρίς οθόνες. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι λέγανε όσοι σκάσανε 45 ευρώ και βρίσκονταν τέρμα Θεού να βλέπουν (κατά πάσα πιθανότητα) μόνο το φυτό που φόραγε στο κεφάλι του σε κάποια φάση ο Chris. Επίσης δεν ξέρω τι λέγανε όσοι είχανε σκάσει 70 ευρώ για VIP εισιτήρια και τους είχαν στριμώξει στα δεξιά (και όχι μπροστά) τον έναν πίσω από τον άλλο αλλά ελαφρώς "αφ'υψηλού".

Φάουλ νούμερο 3. Όταν η συναυλία γίνεται μέσα σε ένα κουτί, πρέπει somehow να προβλέψεις για το πώς μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει τουαλέτα, να πηγαίνει για μπίρα (τέρμα θεού ήταν τα bar btw) ή πώς μπορεί να φύγει αν πάθει μία κρίση πανικού, έχει τάση λιποθυμίας κλπ. Στην O2 arena, όπου είχα δει τους Smashing Pumpkins πριν από καναδυό χρόνια, υπήρχαν άτομα δεξιά και αριστερά που με το σώμα τους δεν άφηναν τον κόσμο να βρίσκεται στις δύο άκρες κι έτσι δημιουργούσαν δύο διαδρόμους από όπου μπορούσε ο κόσμος να πηγαινοέρχεται back and forth. True story. Δοκιμάστε το.

Όλα αυτά σκεφτόμουν όσο έπαιζε (μετά τον Tasman) αυτή η μουσικούλα η "τιουινγτιουινγκ-ω-δικέ-μου-χάσιμο" που μου δημιούργησε έναν κόμπο στο στομάχι γιατί μου θύμισε τη "συναυλία" των Depeche Mode στη Μαλακάσα και για μερικά δευτερόλεπτα μου έσκαγαν εφιαλτικά flashbacks. brrrrr

Οι Pet Shop Boys όμως δεν μας πούλησαν. Βγήκαν στη σκηνή και εκεί, μέσα στην κάπνα (φάουλ νούμερο 4) και την ιδρωτίλα των διπλανών μας (έκανε α σ ύ λ λ η π τ η ζέστη) αποφασίσαμε να σταματήσουμε την γκρίνια και να περάσουμε καλά.

Το Pandemonium των Pet Shop Boys είναι όντως ένα εντυπωσιακό show, με έντονα χρώματα, πολύχρωμους κύβους, δυναμικούς χορευτές (που φοράνε φόρμες adidas) περίεργα κοστούμια, γρήγορες εναλλαγές και πολλή πολλή αυθεντική dance pop. Η φωνή του Neil είναι όσο χαρακτηριστική την έχεις στο κεφάλι σου και ναι, ξέρεις σχεδόν όλα τους τα τραγούδια.

Ο ήχος ήταν τραγικός. Για την ακρίβεια ένιωθες συνέχεια ότι έπαιζαν στο διπλανό δωμάτιο με την πόρτα κλειστή.

Ωστόσο, ο κόσμος γούσταρε πάρα πολύ. Στο Always on my mind λάτρεψα τις χιλάδες κόσμου που τραγουδούσε με βαριά ελληνική προφορά "Γκιιιιβ μιιιι ουάν μορ τσανς του κιπ γιου σατισφάααααααιντ - γιου αρ ώλγουειζ ον μάι μααααααααιντ", στο It's a Sin έγινε πραγματικά της κακομοίρας όλοι ήταν εκστασιασμένοι και τράβαγαν με τα κινητά ό,τι να'ναι κουνιόντας τα χέρια δεξιά αριστερά, μόνο και μόνο για να απαθανατίσουν τη στιγμή. Άλλη λατρεμένη στιγμή: όλοι ήθελαν να τραγουδήσουν, κανείς δεν ήξερε ακριβώς τα λόγια οπότε έβγαινε κάτι του στυλ: "Everything I nana done Everything nana go - DO! Every nananana been Every..where! I nana go- IT'S A SIN!"

Bonus highlight: το remix στο Viva La Vida των Coldplay και ο Neil με βασιλικό στέμμα να τραγουδάει για τις "καμπάνες της Ιερουσαλήμ, και τις Ρωμαιοκαθολικές χορωδίες"

Στο encore μας χόρτασαν με Being Boring και West End Girls και να'ναι καλά η VeeCee που είχε αυτοκίνητο και φύγαμε άνετα.

Μου έμειναν οι άνθρωποι ντυμένοι ουρανοξύστες. Επειδή με άρπαξαν από τα πόδια ο Tom με τον AstraLon και με σήκωσαν ψηλά. 'Αγιε μου Βασίλη, φέτος τα Χριστούγεννα θα 'θελα ένα ζευγάρι κυάλια.

Πάρτυ στην Ίριδα

Πότε: Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Πού: Στην Ίριδα, aka την Πανεπιστημιακή λέσχη. aka το "ροζ κτίριο" στην Ιπποκράτους.

Γιατί: Γιατί το metro λειτουργεί μέχρι τις 2 τις Παρασκευές άρα άνετα φεύγεις από Metropolitan Expo και μαζί με όλους τους άλλους που ήταν Pet Shop Boys κατεβαίνεις στην Ίριδα για να τελειώσεις τη βραδιά σου.

Plus η μπίρα κάνει τύπου 2 ευρώ.

Glass Candy

suggestion by @trianta

Ποιός: Οι Glass Candy είναι ένα electro band από το Portland του Oregon

Genre: electronic, synthpop, italo-disco, electro, electropop με γυναικεία φωνητικά που θυμίζουν άλλοτε Goldfrapp και άλλοτε Kate Bush. Or... όπως το έθεσε το Pitchfork, "ΟΜG - punks w/synths"

Trivia: Η μπάντα σχηματίστηκε το 1996 από την Ida No από την Washington και τον Johnny Jewel από το Texas. Κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα singles τους, Metal Gods και Johnny Are You Queer (διασκευή σε τραγούδι της Josie Cotton) ως "Glass Candy & the Shattered Theatre", ενώ το πρώτο studio album τους, "Love Love Love", βγήκε το 2003. Ο Jewel είναι και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της δισκογραφικής Italians Do It Better. Το 2007 ο δίσκος τους "B/E/A/T/B/O/X" έλαβε πολύ θετικά σχόλια, ενώ το 2008 κυκλοφόρησαν και ένα δίσκο με rarities, b-sides και remixes, με τίτλο "Deep Gems".

Η μουσική τους έχει χρησιμοποιηθεί σε runway show της Chloe αλλά και σε fashion shows υψηλής ραπτικής Karl Lagerfeld Άνοιξη/Καλοκαίρι '08 και Φθινόπωρο/Χειμώνας 08/'09. H παραγωγή της μουσικής τους γίνεται μόνο με αναλογικό εξοπλισμό χωρίς χρήση υπολογιστών. Έχουν διασκευάσει -μεταξύ άλλων- κομμάτια Kraftwerk, Rolling Stones, και Queen.

Άκου Αυτό: αν νόμιζες ότι η disco είναι φλώρικη. Εδώ το Digital Versicolor και το Candy Castle. Bonus track: το αφιέρωμα του Art pack. Άκου και το Life After Sundown, τώρα που είναι πάλι τα βαμπίρια στη μόδα.

suggestion by @trianta

Azeda Booth

suggestion by MAVROMATIS SPIROS

Ποιός: Οι Azeda Booth (MySpace) είναι ένα experimental electro trio από το Calgary του Καναδά.

Genre: experimental pop, "cherry-pop", glitch, IDM με falsetto φωνητικά και τίγκα στην παραμόρφωση και τον πειραματισμό. Θα βρεις ομοιότητες με τους Blonde Redhead και τους Memory Tapes.

Trivia: Σχηματίστηκαν το 2004. Το debut full-length album τους "In Flesh Tones" κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2008 και τσίμπησε ένα 7.9/10 από το Pitchfork, το οποίο έκανε και τη μεγάλη δήλωση ότι "there simply isn't anyone doing exactly what these guys are doing right now." Τέλη του καλοκαιριού δύο μέλη της μπάντας, ο Chris Reimer και ο Mike Wallace αποχώρησαν και συνέχισαν με το indie-rock group, Women.

Άκου Αυτό: αν το αγαπημένο σου album από Radiohead δεν είναι το "OK Computer" αλλά το "Kid A". Εδώ το Big Fists και το Landscape (with grass)



suggestion by MAVROMATIS SPIROS

Devendra Banhart

Ποιός: Ο Devendra Banhart (MySpace) -ναι, ανδρικό είναι άυτό το όνομα- είναι ένας Αμερικανός συνθέτης, τραγουδιστής και visual artist.

Genre: folk, indie, freak folk, psych folk, avant-folk, lo-fi, new weird america. "Banhart's albums offer ashram-appropriate guitar strums, trippy-hippie tone poetry and, if you're lucky, at least one tune where he sings from the perspective of a rodent." - SPIN.com

Trivia: Γεννήθηκε το 1981 (συνομήλικος!) στο Texas. Mεγάλωσε στη Venezuela και πέρασε την εφηβεία του στην California. Το όνομά του προέρχεται από την ινδουιστική θεότητα Indra, το Θεό της βροχής και της αστραπής (περίμενε έχει και καλύτερο:) ενώ το middle name του είναι Obi - ναι, από το χαρακτήρα του Star Wars. Το 1998 κέρδισε υποτροφία και άρχισε να φοιτεί στο San Francisco Art Institute. Εκείνη την περίοδο έμενε στο The Castro, την gay γειτονιά του San Francisco. Ξεκίνησε τις συχνές κοπάνες, μέχρι που βρέθηκε να παίζει για πρώτη φορά ζωντανά. Σε ένα γάμο ομοφιλοφύλων. Τελικά το 2000 τα παράτησε όλα και μετακόμισε στο Παρίσι, όπου άρχισε να εμφανίζεται μεζί με δίάφορες indie μπάντες. Επέστρεψε στην Αμερική και συνέχισε να γράφει μουσική. Από το 2002 και μετά κυκλοφόρησε 7 albums.

Το Lover από το "Smokey Rolls Down Thunder Canyon" χρησιμοποιήθηκε στο ανεξάρτητο φιλμάκι Nick and Norah's Infinite Playlist. Το 2009 υπέγραψε με τη Warner/Reprise και κυκλοφόρησε το "What Will We Be". Έχει κάνει remix στο (Get Off Your) High Horse Lady των Oasis -μετά από δική τους παρότρυνση- και στο Rome των Phoenix. Έχει εκθέσει έργα του στο San Francisco Museum of Modern Art και στο Centre for Fine Arts των Βρυξελλών. Α. Κι ένα φεγγάρι έβγαινε με την Natalie Portman. Ωραίος.

Άκου Αυτό: για να δεις ότι οι χαρακτηρισμοί "indie", "freak", "psych" και "new weird" δεν είναι έξω από σένα. (ή μάλλον σου είναι πολύ οικείοι). Εδώ το Baby live και ένα trippy ερασιτεχνικό βιντεάκι που παίζει το Angelika στο background. :) Happy Sunday!

Hunx and his Punx

Ποιός: Ο Hunx and his Punx είναι από το San Fransisco. Και είναι gay.

Genre: happy guitar rock/gay hardcore-punk/"queercore" με... ένρινα (και 'like toootally" camp) φωνητικά

Trivia: To πρώτο τους LP λέγεται "Gay singles" (απλά πράγματα). Ο τύπος έχει παίξει και σε ένα βίντεο, με τίτλο Girls - "Lust for Life", που κυκλοφόρησε τώρα τελευταία, παντελώς ακατάλληλο δια ανηλίκους που μπορείτε αν θέλετε (στάνταρντ θέλετε) να το δείτε εδώ.

Άκου Αυτό: αν είσαι σε gay (i.e. χαζοχαρούμενο) mood. Εδώ το Gimmie Gimmie Back Your Love που έχει και καρτούν (έχει και gay φιλιά, ελπίζω να μην με "κόψει" το ΕΣΡ). Άκου και το Cruising (όοοο,τι να 'ναι) ή και το Tears on my Telephone.

Rous

Ποιός: Ο R0us aka Yorgos Rous (MySpace, Facebook, Jumping Fish, Musicwave, Reverbnation, Bebo) είναι απλά... ένα μεγάλο, μεγάλο ταλέντο.

Genre: electro/acoustic rock, κιθάρα και φωνή, απλά πράγματα. "Τραγουδάει για τους πιο βασανιστικούς έρωτες, τους ανεκπλήρωτους, και το πώς τους εγκαταλείπουμε γιατί καμιά φορά πιστεύουμε ότι δεν προλαβαίνουμε να τους ζήσουμε."

Trivia: Το πραγματικό του όνομα είναι Γιώργος Γεωργιάδης. Έχει σπουδάσει τηλεοπτική παραγωγή και κινηματογράφο στην Ιταλία. Εκεί όταν μια καθηγήτριά του διάβαζε τη λίστα με τα ονόματα των φοιτητών στην τάξη του και έφτασε στο δικό του, μπέρδεψε το συντομευμένο πατρικό του όνομα (Ρουσσέτος) με το επώνυμό του και τον αποκάλεσε "Rous". Οι επιρροές του κυμαίνονται από Bob Dylan και Beatles μέχρι Radiohead, Elliott Smith, Tim Buckley, Woody Guthrie και Iron & Wine. Το πρώτο συγκρότημα με το οποίο έπαιξε όταν ήταν μικρότερος λεγόταν Λάθος Πόρτα. Τα πρώτα του live τα έδωσε σε μπαράκια της Ρώμης. "Ουσιαστικά βρίσκομαι ξαπλωμένος σε ένα είδος Εντατικής. Καλωδιωμένος και συνδεδεμένος ηλεκτρονικά, έχω γλιστρήσει από μια κωματώδη κατάσταση σε μια ηχητική προσομοίωση της παρελθούσης ζωής μου. Πολύ μικρός, λίγο μετά τη γέννησή μου, χωρίς ακόμα καλά καλά να μπορώ να ελέγξω το σώμα μου, θυμάμαι τον εαυτό μου να χαζεύει τα χρωματιστά σχήματα που έφερναν κοντά μου. Τότε απο μακριά,άκουσα ένα σκύλο που γάβγισε. Από τότε υπήρξαν δύο κόσμοι".

Άκου Αυτό: γιατί η μουσική του είναι απίστευτα ερωτεύσιμη. Γιατί είναι επίκαιρος χωρίς να είναι "pop" αλλά ούτε και "έντεχνος". Γιατί το 'Εξαιρέσεις είναι αδύνατο να το ακούσεις μόνο μία φορά. Γιατί ξέρει να χρησιμοποιεί τα social media για να μοιραστεί με τον κόσμο τις μουσικές του. Γιατί τους bittersweet στίχους του. Για το Αφροδίτη. Αλλα και το Είμ' απ' το φεγγάρι. Για το μότο του "...μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει...". Για τους στίχους "Στην αγκαλιά μου έλα Είναι καλύτερη απ' της πόλης η δική μου η τρέλα Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί".

The Black Heart Procession

suggestion by fang yuan

Ποιός: Οι The Black Heart Procession (MySpace) είναι ένα συγκρότημα από το San Diego της California.

Genre: indie rock. Όνομα και πράγμα: τραγούδια για χωρισμό, απώλεια και τα ρέστα. "The BHP make legitimately unsettling, spooky music without sounding like a novelty. (...) sounds like one of David Lynch's cinematic nightmares" - Pitchfork

Trivia: Σχηματίστηκαν το 1997 (!) και έχουν κυκλοφορήσει έξι albums. Το τελευταίο, με τίτλο απλά... "Six" βγήκε στα δικοπωλεία μόλις πριν από ένα μήνα. Τα core μέλη του σχήματος είναι οι Pall Jenkins και Tobias Nathaniel, οι οποίοι πριν τους Black Heart Procession έπαιζαν σε μια άλλη μπάντα, τους Three Mile Pilot.

Very random: το άλογο. Στη φωτό.

Άκου Αυτό: αν είσαι στα down σου, αλλά όχι αν είσαι φρεσκοχωρισμένος γιατί θα σε διαλύσουν. Άκου εδώ ένα preview όλου του "Six" από το λατρεμένο Pitchfork. Εδώ το opening track (μαύρη-μαυρίλα το clip, κανονικά) και το παλιότερο Letter.

suggestion by fang yuan

Memory Tapes

suggestion by spiros and Uplifted Happymood

Ποιός: Οι Memory Tapes (Blog) aka Memory Cassette/Weird Tapes είναι όλα ψευδώνυμα του Dayve Hawk από το New Jersey.

Genre: electronica-chillout

Trivia: O Dayve Hawk παίζει ντραμς από τα 4 του και ηχογραφεί μουσική από τα 13 του. Γράφει δικά του κομμάτια αλλά και remixes για μπάντες όπως οι Yeah Yeah Yeahs, Peter Bjorn and John, και... Britney Spears (!) Κάποτε ήταν ο frontman σε ένα post-punk group, τους Hail Social. Είναι 28 χρονών, είναι πατέρας μιας 4χρονης, δουλεύει από το σπίτι και δεν τα πάει και πολύ καλά με τους υπολογιστές. Έχει κυκλοφορήσει ένα EP με τίτλο "Call & Response" με το ψευδώνυμο Memory Cassette και ένα LP με τίτλο "Seek Magic" με το ψευδώνυμο Memory Tapes. Η δισκογραφική του Acephale/Something in Construction πριν τον γνωρίσει από κοντά και υπογράψει μαζί του νόμιζε ότι ήταν.. γυναίκα (λόγω της φωνής του). Δεν έχει κινητό τηλέφωνο και δεν ξέρει να οδηγεί. Η δισκογραφική του Michael Jackson τον προσέγγισε μετά τον θάνατο του MJ, για να βγάλει ένα άλμπουμ με remixes σε τραγούδια του 'βασιλιά'. Έχει κάνει remix στο Heads Will Roll των Yeah Yeah Yeahs, το οποίο όμως δεν εγκρίθηκε ποτέ ως επίσημο. Το "Call & Response" το δούλευε 10 χρόνια πριν καταφέρει να το κυκλοφορήσει.

Άκου Αυτό: γιατί "συμβαίνει τώρα" (το suggestion μου έσκασε από δύο διαφορετικά άτομα, άσχετα μεταξύ τους, την ίδια εβδομάδα). Εδώ το Bicycle που κυκλοφόρησε και ως single τον Σεπτέμβριο και το Asleep at a Party. Άκου και τα Sleep On The Roof, Last One Awake και Surfin.

suggestion by spiros and Uplifted Happymood

Espers

suggestion by Fang Yuan

Ποιός: Οι Espers (MySpace) είναι ένα psych folk συγκρότημα από την Philadelphia. Κράτα το όνομα Greg Weeks.

Genre: folk, psychedelic, freak folk, indie, "new weird america", με γυναικεία "αιθέρια" φωνητικά (και όχι μόνο).

Trivia: Σχηματίστηκαν το 2002. Η μουσική τους έχει παρομοιαστεί με τη Βρετανική folk που γεννήθηκε στα τέλη του '60 από μπάντες όπως οι Fairport Convention, Pentangle και The Incredible String Band και η οποία στη σύγχρονη εποχή επέστρεψε με καλλιτέχνες όπως οι Six Organs of Admittance, Marissa Nadler και Nick Castro. Το 2004 κυκλοφόρησαν ομότιτλο δίσκο με την Locust Music και ακολούθησε ένα άλμπουμ με διασκευές και τίτλο "The Weed Tree"την επόμενη χρονιά. Και σ'αυτόν τον δίσκο διασκεύασαν κομμάτια διάφορων καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων και Blue Öyster Cult. Το 2006 κυκλοφόρησαν το τρίτο full-length album τους, το "II" ενώ ο τέταρτος δίσκος τους "III" βγήκε στα δισκοπωλεία μόλις τον προηγούμενο μήνα.

Άκου αυτό: και δες παλιές φωτογραφίες, με μια κούπα ζεστό τσάι στο χέρι και μια κουβέρτα στα πόδια. Εδώ το Dead Queen από το "ΙΙ". Ακόμα κι αν δεν ήξερες τον τίτλο, ακόμα και εάν δεν άκουγες τους στίχους, και μόνο με τη μουσική και πάλι θα ένιωθες ότι διαβάζεις παραμύθι με κάστρα, ιππότες και μία βασίλισσα με λευκό δέρμα και λυπημένα μάτια.

suggestion by Fang Yuan

Last Rizla

post by Gusflea

Ποιός: Οι Last Rizla είναι μία τετραμελής μπάντα. Μας στέλνουν τις μουσικές τους από τη Σύρο. Greg στα τύμπανα, Choko στις κιθάρες, Zak στα φωνητικά και Kooh στο μπάσο.

Genre: Χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως experimental/fusion/punk. Βρίσκεις μέσα πειραματισμούς, έξυπνα περάσματα και κιθάρες… πολλών ταχυτήτων. Σε ανεβάζει, σε "ρίχνει", σε πορώνει. Βάλε τα κομμάτια τους στο mp3 σου μία μέρα που θα βγεις στο δρόμο και θα καταλάβεις.

Trivia: Κάπου στο 2003, σ' ένα υπόγειο, ακούστηκαν οι πρώτες φράσεις. Αρχικά διασκευές, μετά δικές τους συνθέσεις. Οι Last Rizla γεννήθηκαν και επίσημα το 2006, ακολούθησαν κάποιες αλλαγές στη σύνθεση τους, κάποια live (σε Χαλκιδική, Αθήνα, Σύρο κ.α.). Τον Μάρτη του 2009 μπήκαν στο studio (στη Θεσσαλονίκη) και τελικά ο δίσκος ετοιμάστηκε. Φανατικοί υποστηρικτές του DIY, unsigned μέχρι και σήμερα.

Άκου Αυτό: γιατί εκτός του ότι παίζουν κάτι που δε συναντάς συχνά στην ελληνική σκηνή, το κάνουν και πολύ καλά! Στις 22 Οκτωβρίου βγήκε ο δίσκος τους τον οποίο μπορείς να κατεβάσεις δωρεάν εδώ. Αν πάλι είσαι υλιστής και θες να βάλεις το CD τους στη συλλογή σου, επικοινώνησε μαζί τους στο MySpace. Θα στο στείλουν.

post by Gusflea

Album releases: November 2009

What to watch out for (or avoid!) in November...


Weezer
Raditude
Release: 3 November 2009 - DCG Records
"Ratitude finds Weezer doing goofy tracks with goofy titles" - Prefixmag

Morrissey
Swords
Release: 3 November 2009 - Polydor Records
"The album will feature 18 single b-sides collected from the past three Morrissey albums – You Are the Quarry (2004), Ringleader of the Tormentors (2006), and Years of Refusal (2009)." - Wikipedia

Tori Amos
Midwinter Graces
Release: 10 November 2009 - Universal Island
"Not quite the classic-crammed Christmas record, Midwinter Graces, is furnished with tracks that tickle her own nostalgia before the collective interest of frenzied shoppers and gift-givers." - Pastemagazine


Dashboard Confessional
Alter The Ending
Release: 10 November 2009 - Vagrant
"Alter The Ending was produced by Butch Walker, noted for his work with Weezer, Fall Out Boy and Pink" - Symbian

Norah Jones
The Fall
Release: 17 November 2009 - Blue Note Records
"Jones' breathy, sensual vocals over a stream of guitar effects and a New Wave-esque groove, courtesy of producer Jacquire King (Kings of Leon, Tom Waits)." - ABC news