Elephant

Ποιος: Οι Elephant (Facebook | SoundCloud | Tumblr) είναι η Amelia Rivas από το Pontefract και ο Christian Pinchbeck από το Bristol.

Genre: indie pop / dream pop με γυναικεία φωνητικά- η Guardian, μεταξύ άλλων, τους παρομοιάζει και με τους Keep Shelly In Athens :)

Trivia: Γνωρίστηκαν τον Μάιο του 2010 σε ένα πάρτυ. Ηχογράφησαν τα πρώτα τους τραγούδια στο διαμέρισμα του Christian, κάπου στο Νότιο Λονδίνο. Το Φθινόπωρο του 2010 τράβηξαν την προσοχή της δισκογραφικής Memphis Industries, με την οποία κυκλοφόρησαν δύο 7'' singles, το "Ants" και το "Allured". Το debut EP τους, "Assembly" ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα. To 2012 μετά από έναν καβγά και έναν σπασμένο καρπό (του Christian -πράγμα που ίσως είχε σχέση με τον καβγά, ίσως και όχι) το μέλλον άρχισε να διαφαίνεται χλωμό. Μετά από μία πολύ μέτρια χρονιά, κατά την οποία το μόνο που έκαναν ήταν να εμφανιστούν στο opening party του Primavera, άρχισαν και πάλι τις ηχογραφήσεις. Μες στη χρονιά σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν το πρώτο ολοκληρωμένο album τους, ενώ το νέο τους single "Skyscraper" κυκλοφόρησε μόλις χθες, 25 Μαρτίου, με b-side το "Spies".

Άκου Αυτό: λίγο daydreaming δεν έβλαψε ποτέ κανέναν (νομίζω).

  
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

Icona Pop

Ποιος: Οι Icona Pop (Facebook | YouTube) είναι η Caroline Hjelt και η Aino Jawo από τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.

Genre: indie pop / synthpop με επιρροές electro-house και punk.

Trivia: Η Hjelt είναι του '87 και η Aino του '86. Γνωρίστηκαν το 2009 σε ένα πάρτυ. Το debut single τους "Manners" κυκλοφόρησε λίγο αργότερα και τράβηξε την προσοχή των music sites. Έχουν κυκλοφορήσει δύο EPs ("Nights Like This", 2011 και "Iconic", 2012) και δύο singles ("I Love It" και "We Got The World"). Το "I Love It" έχει χρησιμοποιηθεί σε video game και σε μία Γερμανική διαφήμιση της Coca-Cola Light, ενώ ήταν και το theme του Αμερικανικού reality Snooki & JWoww. Μέσα στο 2013, έχει ήδη ακουστεί σε ένα επεισόδιο "Vampire Diaries" και στο πιο fun επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του "Girls" (αυτό με την κόκα). Έχουν μοιραστεί τη σκηνή με τους Passion Pit και τους Matt & Kim. Από το 2012 μοιράζουν τις ζωές τους μεταξύ Νέας Υόρκης και L.A. Πριν από λίγες μέρες εμφανίστηκαν στο SXSW στο Austin του Texas (πράγμα που ώθησε το "I Love It" στο top 40 των US charts) και λίγο αργότερα ανακοίνωσαν πως το debut album τους θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι στη Μ. Βρετανία. Προχθές έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο Λονδίνο.

Άκου Αυτό: παρά τον τρομερά cheesy στίχο "you're from the 70's but I'm a 90's bitch", το "I Love It" με κάνει να χοροπηδάω πάνω-κάτω σα χαζή. Επίσης την τύπισσα με το κοντό μαλλί τη βρίσκω λίγο πανέμορφη - ουάου.

  
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

The Irrepressibles (live review)

Πότε: Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013, Fuzz club

Nιώθω πως η λέξη "συναυλία" αδικεί αυτό που είδα χθες. Ήταν σαν μουσικοθεατρικό show, με τον (έντονα βαμμένο) Jamie McDermott πρωταγωνιστή, το βιολί και το τσέλο στους δεύτερους ρόλους, και δύο ημίγυμνους drummers παρέα με μία αιθέρια ύπαρξη (που έπαιζε μέχρι και keytar) ανεβασμένους στα βάθρα να συμπληρώνουν το επιβλητικό σκηνικό.

(Δεν έχω δει ποτέ live Anthony & The Johnsons, αλλά τους φαντάζομαι κι εκείνους κάπως έτσι. Το ποιος είναι "καλύτερος" ή το αν ο ένας αντιγράφει τον άλλον μου είναι παντελώς αδιάφορο.)

Πέρα από το live αυτό καθαυτό ήταν τέλεια και "η φάση". Το ποιοι ήμασταν, το πόσο κοντά στη σκηνή βρισκόμασταν (και δε χρειάστηκε για άλλη μια φορά να ζήσω το δράμα του να είσαι 1,60), το ότι δεν στριμωχτήκαμε, ούτε ταλαιπωρηθήκαμε, αλλά μπορέσαμε να το ευχαριστηθούμε τέρμα. 

Φτάσαμε νωρίς, ήπιαμε τις μπίρες μας, γίναμε πολλοί. Απρόσμενη σύνθεση: γνωστοί, άγνωστοι, αγόρια, κορίτσια, gay, straight, κάπως όλοι από διαφορετικές παρέες, αλλά one fun crowd. Είδαμε τη Nalyssa Green να χαϊδεύει το theremin της και να ανοίγει το live παρέα με την Ευαγγελία Ξυνοπούλου, ήπιαμε τις μπίρες μας, γεμίσαμε ανυπομονησία, τελικά λίγο μετά τις 11, αποκαλύφθηκε ένα πιάνο με ουρά (π ε θ α ί ν ω), στα πανιά/οθόνες που κρέμονταν από τη σκηνή εμφανίστηκαν οι γυμνοί παλαιστές του video clip και ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "Arrow".

Όλο το live ήταν προμελετημένο και "σκηνοθετημένο" εκ των προτέρων. O McDermott ήταν μια υπέροχη drama queen, τα χέρια του θεατρικά, υπερβολικά, το στήσιμό του το ίδιο -η φωνή του αψεγάδιαστη. Eμείς από κάτω το είχαμε βουλώσει, στο "New World" και το "Two Men In Love" χειροκροτούσαμε, σφυρίζαμε, "προσκυνούσαμε" ήδη. Και μετά έγινε μια μικρή παύση.

Και επέστρεψαν στη σκηνή. Και είπαν αυτήν την υπερκοματτάρα, το "In This Shirt" και νιώσαμε κι εμείς το δράμα στο πετσί μας και λίγο έλειψε να σωριαστούμε στα πατώματα. Κοίταξα τον gs -που ξέρω πόσο λατρεύει αυτό το κομμάτι- και πήγα σχεδόν αυτόματα κοντά του, εκείνος μ'αγκάλιασε και βγάλαμε όλο το τραγούδι έτσι αγκαλιασμένοι -ήταν μια από τις πιο όμορφες, τρυφερές και ιδιαίτερες στιγμές που έχουμε ζήσει στην (πολύπαθη) φιλία μας, που κρατάει... 14 ολόκληρα χρόνια τώρα.

Ακολούθησε δεύτερο encore - το σωστό το encore, αυτό που αφήνεις τον κόσμο να χειροκροτεί κάνα πεντάλεπτο και έρχεσαι για να πεις δεύτερη φορά το ίδιο κομμάτι -εν προκειμένω το "Two Men In Love" - τους καταχειροκροτήσαμε και φύγαμε "on a high". Στην έξοδο βρήκαμε τον McDermott πίσω από ένα πάσο να μιλάει με τον κόσμο και να μοιράζει χαμόγελα. 

ΣΥΝΑΥΛΙΑΡΑ.

Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

Portico Quartet (live review)

Πότε: Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

To live των Portico Quartet ξεκίνησε με έναν καυγά. ΟΚ, fine, ίσως και να έφταιγα. Αλλά δεν είχα ξαναπάει στη Στέγη και μέχρι να βρω τα κατατόπια, χάσαμε την αρχή (άρα και το "Ruins") και κάθισα στην καρέκλα μουτρωμένη και κακόκεφη σαν τιμωρημένο παιδάκι. Ευτυχώς η τσαντίλα δεν κράτησε πολύ, γιατί τα σφιγμένα χείλια μετατράπηκαν σε "σαγόνι-στο-πάτωμα". 

Τέσσερις τύποι στη σκηνή έβγαζαν τους πιο απίστευτους ήχους από όργανα που δεν καταλάβαινα (αυτό το hang είναι μαγικό, αλήθεια), άλλαζαν σε ανύποπτο χρόνο θέση μεταξύ τους, ηχογραφούσαν επιτόπου ό,τι έπαιζαν (και το άφηναν να παίζει στο background σε λούπα) και δημιουργούσαν 15λεπτα κομμάτια με σαξόφωνο, double bass, κρουστά και ηλεκτρονικά samples, ενώ τα φώτα της σκηνής άλλαζαν χρώμα επηρεάζοντας διάθεση και ατμόσφαιρα (ανά φάσεις μάλιστα ο ήχος ξέφευγε εντελώς από το "ορχηστρικό" και γινόταν κανονική electronica). 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδα -σήμερα δεν είναι και η μέρα μου, γενικά- ούτε θέλω να προσποιηθώ ότι ξέρω από jazz, ή... free jazz, ή... jazzstep... Διαβάστε εδώ το review του Γιάννη, που τα λέει ωραία και την επόμενη φορά που θα έρθουν για live φροντίστε να είστε εκεί. Από την αρχή.

ΥΓ: Ετοιμάζουν live/remixes album - πιστεύω πως θα είναι επικό.

Φωτό by epatsialos

Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

Woodkid

Ποιος: Ο Woodkid (Facebook) είναι ο 29χρονος Γάλλος σκηνοθέτης, γραφίστας και μουσικός Yoann Lemoine.

Genre: "symphonic pop" / cinematic pop / chamber pop με φωνητικά που θυμίζουν Anthony & The Johnsons.

Trivia: Γεννήθηκε στο Reims. Σπούδασε γραφιστική και animation στη Lyon και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο. Το 2004 μετακόμισε στο Παρίσι. Έχει συνεργαστεί με τον Luc Besson και τη Sofia Coppola. Έχει βραβευτεί για την anti-AIDS διαφημιστική καμπάνια του, ενώ το 2012, αναδείχθηκε Director of the Year στα βραβεία MVPA του Los Angeles. Έχει σκηνοθετήσει πολλά video-clips, μεταξύ των οποίων το "Mistake" του Moby, τα "Born To Die" και "Blue Jeans" της Lana Del Rey, το "Teenage Dream" της Katy Perry, το "Back To December" της Taylor Swift και το "Take Care" των Rihanna και Drake. Έχει προταθεί για 6 MTV Video Music awards. Το πρώτο του EP, "Iron" κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2011. Το ομώνυμο (φανταστικό) τραγούδι συνοδεύτηκε από ένα αριστουργηματικό video clip και χρησιμοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, στο διαφημιστικό trailer του "Assassin's Creed: Revelations", το "Hitchcock" και το "Django Unchained", ενώ οι στίχοι του ενέπνευσαν τη σειρά "A Soldier On My Own" της ανδρικής κολεξιόν Φθινόπωρο-Χειμώνας 2013 του οίκου Dior. Το debut album του, "Golden Age", κυκλοφορεί επισήμως στις 18 Μαρτίου.

Άκου Αυτό: ο Woodkid είναι (απ'όσο ξέρουμε) ο πρώτος σκηνοθέτης video-clip που έγινε μουσικός.

  
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

Daughter

Ποιος: Οι Daughter (Facebook | YouTube | SoundCloud) είναι ένα folk trio από το Λονδίνο.

Genre: indie folk με γυναικεία φωνητικά -  "she can be as dolorous as Dolores and strident as Sinead". [via]

Trivia:  Ξεκίνησε ως solo project της 22χρονης Elena Tonra. Στην πορεία προστέθηκε ο κιθαρίστας (και σύντροφος της Elena) Igor Haefeli και ο drummer Remi Aguilella.  Αρχικά κυκλοφόρησαν τρία EPs ("Demos", self-released, 2010, "His Young Heart" -SoundCloud stream- self-released, 2011 και "The Wild Youth", Communion Records, 2011). Σύντομα τράβηξαν το ενδιαφέρον του For Folk's Sake και ενός παραγωγού του BBC Radio 1, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθούν κάποια τραγούδια τους σε διαφημίσεις και τηλεοπτικές σειρές ("Grey's Anatomy" / "Vampire Diaries"). Το 2012 υπέγραψαν με την 4AD, με την οποία κυκλοφορούν και το debut album τους, "If You Leave", στις 18 Μαρτίου. Tο πόσο θα πηγαίνει με λιακάδες δε λέγεται. (και μην ξανακούσω παράπονο πως δεν ανεβάζω πια easy-listening).

Άκου Αυτό: "cause I want you so much, but I hate your guts"

  
Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

My Drunken Haze, Pan Pan (live review)

Πότε: Σάββατο 9 Μαρτίου 2013, Frown, Ψυρρή

Νόμιζα ότι είχα προγραμματίσει όλα τα live του μήνα, αλλά μετά έσκασε κι αυτό και δεν μου έκανε καρδιά να μην πάω (παρόλο που είχα καταστραφεί στον DJ Shadow την προηγουμένη) για δύο λόγους: 1) τους My Drunken Haze τους "παρακολουθώ" από το 2010, που κάπου είχε πάρει πρέφα ο Σπύρος το blog και μου είχε στείλει να ακούσω (σχετικό post). Πρόσφατα έμαθα ότι έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους EP και πολύ χάρηκα - και μόνο "συμβολικά" (για support, αν θες) ήθελα λοιπόν να τους ακούσω και live. 2) τον Pan Pan τον ακολουθώ χρόνια στο Twitter, ξέρω ότι είναι φίλος φίλων, δεν τον είχα δει ποτέ live, μ'έπιασε περιέργεια, ένα "κι εγώ θέλω" (αυτό με πιάνει συχνά, λέγεται FOMO, νομίζω έχω γεννηθεί μ'αυτό το σύνδρομο), έχει κι ένα κομμάτι που λέγεται "Sex in a Postnoise Era" και βρίσκω αυτόν τον τίτλο λίγο τέλειο - τέλος πάντων, μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγα.

Το Frown (τα γραφεία του Lust, από ό,τι κατάλαβα) είναι ένα υπόγειο δίπλα στο Tranzistor - μέσα ήταν γεμάτο και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, έξω ήταν σαν να είναι καλοκαίρι και να έχουμε μαζευτεί έξω από το Pop και να κόβουμε φάτσες: μούσια, φίλοι, συνάδελφοι, γνωστοί, "twitterόκοσμος", fashionistas, πολλά iPhones, χιψτερία. 

Στους My Drunken Haze ήμουν πίσω και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν οι σκιές των παιδιών στον τοίχο - πράγμα που δε με χάλασε γιατί κόλλαγε τέλεια με τη μουσική και ήταν έτσι σαν "άποψη" ξέρω 'γω. Πολύ ωραία έπαιζαν, αλλά όσο τους άκουγα κάνοντας παράλληλα το socializing μου, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το  γαμωστομάχι μου που με είχε ΠΕΘΑΝΕΙ από το πρωί -εννοείται δεν ήπια τίποτα (και πρέπει να ήμουν η μόνη γιατί οι μπίρες έκαναν 2 - δύο - ευρώ).

Στον Pan Pan με παρέσυραν μπροστά-μπροστά και αυτό ήταν τέλειο γιατί μπορούσα να ακούω τις γελοιότητες που του φώναζαν οι κολλητοί του, να βλέπω τις πορτοκαλί σαλοπέτες τους και την κονσόλα και τα πλήκτρα και το βιολί της Nefeli Walking Undercover και κυρίως αυτή τη γαμάτη οθόνη αφής (που δεν ξέρω πως λέγεται* γιατί είμαι εντελώς άσχετη) με κάτι φωτάκια που άλλαζαν χρώμα και αναβόσβηναν με τη μουσική και όταν τα άγγιζε ο Pan Pan κάτι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι. (το ξέρω ότι ακούγομαι σαν παιδάκι, αλλά ήταν γαμάτο, είχα υπνωτιστεί και κατάφερα να ξεχάσω για λίγο το στομάχι).

Στους Mech_nimal δεν έμεινα γιατί ΠΟΝΟΥΣΑ και τελικά πήγα σπίτι, πήρα ένα (ληγμένο όπως αποδείχθηκε στην πορεία) Zantac, κουλουριάστηκα στον καναπέ και υπέφερα μέχρι τις 4 το πρωί. Καλά να πάθω: organ donor #diplis.

Αυτά. Εγώ δε γράφω reviews, γράφω ιστορίες. Να μπείτε να ακούσετε μουσικές:
http://mydrunkenhaze.bandcamp.com/
http://panpanathens.bandcamp.com/
http://nefeliwalkingundercover.bandcamp.com/

*kaoss pad

Φωτό: από παλιότερο live, από το Facebook του Pan Pan.

Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!