10/03/2013

My Drunken Haze, Pan Pan (live review)

Πότε: Σάββατο 9 Μαρτίου 2013, Frown, Ψυρρή
Νόμιζα ότι είχα προγραμματίσει όλα τα live του μήνα, αλλά μετά έσκασε κι αυτό και δεν μου έκανε καρδιά να μην πάω (παρόλο που είχα καταστραφεί στον DJ Shadow την προηγουμένη) για δύο λόγους: 1) τους My Drunken Haze τους "παρακολουθώ" από το 2010, που κάπου είχε πάρει πρέφα ο Σπύρος το blog και μου είχε στείλει να ακούσω (σχετικό post). Πρόσφατα έμαθα ότι έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους EP και πολύ χάρηκα - και μόνο "συμβολικά" (για support, αν θες) ήθελα λοιπόν να τους ακούσω και live. 2) τον Pan Pan τον ακολουθώ χρόνια στο Twitter, ξέρω ότι είναι φίλος φίλων, δεν τον είχα δει ποτέ live, μ'έπιασε περιέργεια, ένα "κι εγώ θέλω" (αυτό με πιάνει συχνά, λέγεται FOMO, νομίζω έχω γεννηθεί μ'αυτό το σύνδρομο), έχει κι ένα κομμάτι που λέγεται "Sex in a Postnoise Era" και βρίσκω αυτόν τον τίτλο λίγο τέλειο - τέλος πάντων, μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγα.
Το Frown (τα γραφεία του Lust, από ό,τι κατάλαβα) είναι ένα υπόγειο δίπλα στο Tranzistor - μέσα ήταν γεμάτο και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, έξω ήταν σαν να είναι καλοκαίρι και να έχουμε μαζευτεί έξω από το Pop και να κόβουμε φάτσες: μούσια, φίλοι, συνάδελφοι, γνωστοί, "twitterόκοσμος", fashionistas, πολλά iPhones, χιψτερία. 
Στους My Drunken Haze ήμουν πίσω και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν οι σκιές των παιδιών στον τοίχο - πράγμα που δε με χάλασε γιατί κόλλαγε τέλεια με τη μουσική και ήταν έτσι σαν "άποψη" ξέρω 'γω. Πολύ ωραία έπαιζαν, αλλά όσο τους άκουγα κάνοντας παράλληλα το socializing μου, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το  γαμωστομάχι μου που με είχε ΠΕΘΑΝΕΙ από το πρωί -εννοείται δεν ήπια τίποτα (και πρέπει να ήμουν η μόνη γιατί οι μπίρες έκαναν 2 - δύο - ευρώ).
Στον Pan Pan με παρέσυραν μπροστά-μπροστά και αυτό ήταν τέλειο γιατί μπορούσα να ακούω τις γελοιότητες που του φώναζαν οι κολλητοί του, να βλέπω τις πορτοκαλί σαλοπέτες τους και την κονσόλα και τα πλήκτρα και το βιολί της Nefeli Walking Undercover και κυρίως αυτή τη γαμάτη οθόνη αφής (που δεν ξέρω πως λέγεται* γιατί είμαι εντελώς άσχετη) με κάτι φωτάκια που άλλαζαν χρώμα και αναβόσβηναν με τη μουσική και όταν τα άγγιζε ο Pan Pan κάτι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι. (το ξέρω ότι ακούγομαι σαν παιδάκι, αλλά ήταν γαμάτο, είχα υπνωτιστεί και κατάφερα να ξεχάσω για λίγο το στομάχι).
Στους Mech_nimal δεν έμεινα γιατί ΠΟΝΟΥΣΑ και τελικά πήγα σπίτι, πήρα ένα (ληγμένο όπως αποδείχθηκε στην πορεία) Zantac, κουλουριάστηκα στον καναπέ και υπέφερα μέχρι τις 4 το πρωί. Καλά να πάθω: organ donor #diplis.
Αυτά. Εγώ δε γράφω reviews, γράφω ιστορίες. Να μπείτε να ακούσετε μουσικές:
http://mydrunkenhaze.bandcamp.com/
http://panpanathens.bandcamp.com/
http://nefeliwalkingundercover.bandcamp.com/
Φωτό: από παλιότερο live, από το Facebook του Pan Pan.

Like Άκου Αυτό  ♫ on Facebook 

Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band!

No comments:

Post a Comment