Πότε: Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014, Fuzz Live Music Club
This is not a review.
Ευτυχώς που δεν είχα να καλύψω και καλά δημοσιογραφικά αυτό το live, γιατί πραγματικά δεν θα είχα ιδέα τι να πω. Όπως και πέρσι με τους Portico Quartet.. όταν βλέπεις τέτοιες άρτιες τεχνικά μπάντες τι να κάτσεις τώρα να πεις και τι να σχολιάσεις... -άσε που η nu jazz δεν είναι ακριβώς my thing, σε κάτι τέτοια πηγαίνω κυρίως για "εγκυκλοπαιδικούς" λόγους, για να δω κάτι διαφορετικό.
Τέλος πάντων αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι πολύ θα ήθελα να τους είχα δει σε έναν διαφορετικό χώρο, τύπου jazz bar -να ΄χουμε τις θεσούλες μας και ένα μπουκάλι στο τραπέζι, να τους απολαύσουμε σαν άνθρωποι. Η πρώτη ατάκα του Jason Swinscoe (ο οποίος παρεμπιπτόντως άνοιξε τη συναυλία με ένα dj set που είχε από Grizzly Bear μέχρι Burial -σουρεάλ ξεκίνημα) ήταν "can I please have some quiet?", για να καταλάβετε.
Βέβαια ο κόσμος στο Fuzz ήταν, Σάββατο βράδυ ήταν, 11και ξεκίνησαν, σιγά μην το βούλωνε ποτέ -μπροστά μας ένα ζευγάρι στο πρώτο μισό μίλαγε ακατάπαυστα και στο δεύτερο μισό (είχαν και τον ατελείωτο!) φασωνόταν σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτό θα ήταν πολύ ταιριαστό σε μια -πώς να το πω- ροκ φάση, αλλά μπροστά μας είχαμε 7μελή ορχήστρα, σαξόφωνα, κρουστά, ιστορίες, μια πληθωρική τύπισσα με χαμόγελο σαν της Whoopi Goldberg στα φωνητικά -θέλω να πω, θα 'θελα να είμαι προσηλωμένη στην παράσταση χωρίς να μου αποσπούν την προσοχή τα γλωσσόφιλα των δίπλα και ο μπάφος του από πίσω μου. (Βέβαια, αυτοί με τα γλωσσόφιλα σίγουρα τα περάσανε καλύτερα από εμένα που γκρίνιαζα για την ορθοστασία, οπότε έτερον εκάτερον.)
Παρά τις... αντιξοότητες, τέλος πάντων, και το "Breathe" ακούσαμε, και το "Man With a Movie Camera" έπαιξαν και κάτι καινούργια τους πιο ηλεκτρονικά (όπως το "Lessons" με το οποίο ξεκίνησαν) μας είπανε, και μόνος του με την ακουστική του κιθάρα έσκασε ο μαυρούλης με το κόκκινο τζάκετ και μας τραγούδισε το "To Build a Home", και σόλο στο sax ο ένας, και solo στα drums ο άλλος (σαν σκηνή από το 'Whiplash')... Ήταν ένα χορταστικό (σε σημείο "εντάξει φτάνει τώρα") live.
Στο τέλος υποκλίθηκαν 3-4 φορές, πιασμένοι όλοι μαζί και με τα φώτα ανοιχτά, όπως κάνουν οι ηθοποιοί μετά από μία θεατρική παράσταση.
Tο πρώτο πράγμα που είπα βγαίνοντας από το Fuzz -μετά από, δεν ξέρω, δυόμιση ώρες;- ήταν "τους φαντάζομαι να τζαμάρουν παρέα στις πρόβες και μετά να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον και να λένε νταξ, γ*μήσαμε πάλι σήμερα."
No comments:
Post a Comment