The Burger Project (live review)

Πότε: Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010, Six D.O.G.S.

Η 27η Φεβρουαρίου του 2010 θα μείνει γνωστή ως "η ημέρα με τα 3 live". Περιμένεις σα μαλάκας ολόκληρους μήνες να έρθει ένα όνομα της προκοπής στην πόλη και μετά πάνε και κανονίζουν την ίδια μέρα Ian Brown (στο Fuzz), ΙΑΜΧ (στο Gagarin) και ΜΟΝΟ (στη μύγα) (το τελευταίο το έμαθα χθες μέσω twitter, δεν είχα ιδέα)

Από τότε που ανακοινώθηκαν οι συναυλίες αδυνατούσα να πάρω μία απόφαση σε ποιό live να πάω κι έτσι ενάντια σε όλα τα προγνωστικά αποφάσισα να μην πάω πουθενά και να στηρίξω την εγχώρια σκηνή.

Τους Burger Project τους είχα απλά άκουστά ως cover band που ντύνεται όπως να 'ναι και στήνει liveάκια με balkan ρυθμούς που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Why not.

Η Αβραμιώτου ήταν τίγκα στον κόσμο και μέσα και έξω, σε κάποια φάση νομίζω ξέμειναν και από μπίρα βαρέλι, φαντάσου. Από τη σκηνή έβλεπα μόνο τους τρεις μπροστά και δυστυχώς όχι τον drummer που μου σφύριξαν ότι φόραγε σορτσάκι, γούνα και πέρλες. Why not.

Οι τύποι είχαν ένα tracklist που σκότωνε -από κάθε δεκαετία και κάθε κατηγορία. Στο ίδιο δίωρο είμαι πεπεισμένη ότι άκουσα τα Rhythm is a dancer, Seven nation army, Το βαπόρι απ'την Περσία, When a man loves a woman, Wonderwall, She's got the look, Barbie girl (!), Kiss, White horse και ένα τούρικο τσιφτετέλι. Why not.

Μερικές διασκευές τους θυμίζουν Richard Cheese. Η ενέργειά τους on stage θυμίζει Gogol Bordello. Why not.

Highlight: ατάκα από τη φίλη μου: "μα τους φαντάζεσαι τώρα αυτούς τους 4 μαντράχαλους να κάνουν πρόβα -στα σοβαρά- το Barbie Girl;"

ΥΓ: Σιχαίνομαι, σ ι χ α ί ν ο μ α ι που στην Ελλάδα δεν έχει απαγορευτεί ακόμα το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους.