24/11/2014

Cat Power (live review)

Πότε: Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014, Fuzz Live Club
Για να φτάσει ο θεατής μίας παράστασης (θεατρικής, μουσικής κτλ) ή μιας προβολής να φύγει από μία αίθουσα, σημαίνει πως είτε αυτό που βλέπει τον κάνει (για οποιοδήποτε λόγο) να αισθάνεται δυσφορία ή/και ανία, είτε πως δεν το κατανοεί και άρα το απορρίπτει ως έργο καλλιτεχνικής έκφρασης. Ε λοιπόν την Παρασκευή το βράδυ στο Fuzz, ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ήδη μετά την πρώτη ώρα της συναυλίας και όσοι παρέμειναν (μαζί τους κι εγώ), βρίσκονταν εκεί κάπως μαζοχιστικά, από περιέργεια και μόνο να δουν πώς θα καταλήξει αυτό το φιάσκο -με εξαίρεση τους πολύ φανατικούς της Cat Power που ήταν βέβαια εκ των προτέρων πεισματικά αποφασισμένοι να της δικαιολογήσουν οποιαδήποτε συμπεριφορά. Δεν τους καταλαβαίνω. Γιατί δεν ακούσαμε μουσική, μόνο drama. Τέτοια υπέροχη, μοναδική φωνή, τόσα πολλά, πανέμορφα τραγούδια και να τα ακούς live και να μην σου μένει ούτε μισή νότα. Απίστευτο. 
Βλέπετε, η Cat εξομολογήθηκε ότι είναι έγκυος κι έπειτα άρχισε να γκρινιάζει για τα πάντα: για τον ήχο, για τα φώτα, για το ότι δεν βλέπει τα μαύρα πλήκτρα (μόνο τα άσπρα!), να φυσάει να ξεφυσάει και να μεταδίδει στο κοινό το απίστευτο άγχος ενός ανθρώπου που έχει συνεχώς πλήρη συνείδηση της κατάστασής του και δεν νιώθει ασφάλεια ποτέ και πουθενά. Και η ίδια συνειδητοποιούσε πως δεν ήταν η βραδιά της: "Sometimes you have it, sometimes you don't. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να παίξω στην Αθήνα, πίστευα ότι θα ήταν τέλεια. Αλλά δεν είναι...
Το live διακόπηκε άπειρες φορές (τις δύο για να δείξει η ίδια η Power στους υπεύθυνους πρώτων βοηθειών δύο άτομα που είχαν λιποθυμήσει), δεν υπήρχε καμία ροή, καμία ατμόσφαιρα, κανένα συναίσθημα, δεν θυμάμαι καν τι τραγουδούσε, οι μισοί είχαν πιάσει την κουβέντα και οι άλλοι μισοί κοιτούσαν τις οθόνες των κινητών τους, ο ήχος όσο απομακρυνόσουν από τη σκηνή ήταν άθλιος, η κιθάρα ακουγόταν μπουκωμένη, στο πιάνο εκείνη ξεχνούσε συνέχεια τις νότες, κάποια στιγμή αισθάνθηκα κι εγώ αδιαθεσία, βγήκα έξω, μου μέτρησαν την πίεση, μου είπαν πως βρήκαν το οξυγόνο μου χαμηλό, επέστρεψα στην αίθουσα για λίγο, έφυγα πριν τελειώσει. Δεν είχα πια άλλες δικαιολογίες, ούτε υπομονή. Νομίζω δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο για να εξηγήσω πως η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη ως η χειρότερη συναυλία που έχω πάει ποτέ. 
Όπως δημοσιεύτηκε (μαζί με άλλα τρία reviews) στo JumpingFish.gr. 

Φωτογραφίa: την έκλεψα από την Popaganda (που τα πέρασε φανταστικά)
 
Θέλεις να γράψεις για το Άκου Αυτό; Suggest a band! 

2 comments:

  1. Εγώ όχι μόνο δεν βαρέθηκα, αλλά τη βρήκα την πιο... συναρπαστική συναυλία που έχω πάει ποτέ, καθώς ήταν γεμάτη εκπλήξεις, ευχάριστες και μη. Θεωρώ δε πως αν η όλη φάση κυλούσε νορμάλ και με βάση το γεγονός ότι ήταν ολομόναχη πάνω στη σκηνή και όχι με φουλ μπάντα, τότε πιθανότατα να με κούραζε...

    ReplyDelete
  2. Nice read! Always a pleasure reading! Thank you for sharing!
    Anyway, anyone heard of the project Whistler Grand in D05 in Singapore? I heard it is a pretty good project with huge potential upside. Anyone else interested? Check this out! 🇸🇬

    Whistler Grand

    ReplyDelete