Πότε: Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010, Τεχνόπολις, Γκάζι
Just a quick note γιατί από το Ark απλά πέρασα για λίγες ώρες, δεν πρόλαβα τους Burger Project και έφυγα πριν τελειώσει το set της η Μόνικα.
Το είχα γράψει και παλιότερα άλλωστε, μετά τη συναυλία των MGMT. H Τεχνόπολις είναι ωραίος χώρος αλλά ο κόσμος που μαζεύεται εκεί δεν πάει για να ακούσει μουσική αλλά για να δει τους φίλους του και να πιει καμιά μπίρα. Πόσο μάλλον τον Σεπτέμβρη που όλοι είχαν να δουν τις παρέες τους από πριν τις διακοπές και είχαν catch-up τριών μηνών να κάνουν.
Σ'αυτό το setting, οι Maraveyas Illegal και οι balkan ρυθμοί τους ταίριαζαν μια χαρά, η Μόνικα όχι.
Τα ίδια τραγούδια που στο Λυκαβηττό με είχαν κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη και να σκέφτομαι το live της για πολλές μέρες αργότερα, χθες με άφησαν παντελώς αδιάφορη. Και η ίδια προλόγιζε τελείως διαφορετικά το κάθε της κομμάτι, σαν να ένιωθε και εκείνη πως ο κόσμος από κάτω μπορεί και να βαριόταν και λίγο... Παράδειγμα: στο Our Love (Or How We Lost It) στο Λυκαβηττό μας είχε βάλει απόλυτα στο κλίμα, λέγοντας ότι είναι ένα κομμάτι πολύ προσωπικό που δυσκολεύεται να το τραγουδάει μπροστά σε πολύ κόσμο, το είχαμε βουλώσει όλοι και δε βγάλαμε άχνα μέχρι τη τελευταία νότα. Στην Τεχνόπολη μας είπε "προσοχή να μην κοιμηθούμε" (...) και όλοι συνέχισαν να πίνουν μπίρες και να μιλούν ακατάπαυστα, ενώ περίμεναν το hit-άκι της Over The Hill, που ήταν και η μόνη στιγμή που επιτέλους σταμάτησαν να μιλάνε και άρχισαν... να τραγουδάνε.
Κρίμα. Και απόδειξη του πόσο μετράει ο συναυλιακός χώρος.
ΥΓ: Σφυρίχτρες;;; Ειλικρινά;;;
Just a quick note γιατί από το Ark απλά πέρασα για λίγες ώρες, δεν πρόλαβα τους Burger Project και έφυγα πριν τελειώσει το set της η Μόνικα.
Το είχα γράψει και παλιότερα άλλωστε, μετά τη συναυλία των MGMT. H Τεχνόπολις είναι ωραίος χώρος αλλά ο κόσμος που μαζεύεται εκεί δεν πάει για να ακούσει μουσική αλλά για να δει τους φίλους του και να πιει καμιά μπίρα. Πόσο μάλλον τον Σεπτέμβρη που όλοι είχαν να δουν τις παρέες τους από πριν τις διακοπές και είχαν catch-up τριών μηνών να κάνουν.
Σ'αυτό το setting, οι Maraveyas Illegal και οι balkan ρυθμοί τους ταίριαζαν μια χαρά, η Μόνικα όχι.
Τα ίδια τραγούδια που στο Λυκαβηττό με είχαν κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη και να σκέφτομαι το live της για πολλές μέρες αργότερα, χθες με άφησαν παντελώς αδιάφορη. Και η ίδια προλόγιζε τελείως διαφορετικά το κάθε της κομμάτι, σαν να ένιωθε και εκείνη πως ο κόσμος από κάτω μπορεί και να βαριόταν και λίγο... Παράδειγμα: στο Our Love (Or How We Lost It) στο Λυκαβηττό μας είχε βάλει απόλυτα στο κλίμα, λέγοντας ότι είναι ένα κομμάτι πολύ προσωπικό που δυσκολεύεται να το τραγουδάει μπροστά σε πολύ κόσμο, το είχαμε βουλώσει όλοι και δε βγάλαμε άχνα μέχρι τη τελευταία νότα. Στην Τεχνόπολη μας είπε "προσοχή να μην κοιμηθούμε" (...) και όλοι συνέχισαν να πίνουν μπίρες και να μιλούν ακατάπαυστα, ενώ περίμεναν το hit-άκι της Over The Hill, που ήταν και η μόνη στιγμή που επιτέλους σταμάτησαν να μιλάνε και άρχισαν... να τραγουδάνε.
Κρίμα. Και απόδειξη του πόσο μετράει ο συναυλιακός χώρος.
ΥΓ: Σφυρίχτρες;;; Ειλικρινά;;;
Ναι, αλλά έφυγες και πριν το Νάστα, που είναι κρίμα, γιατί ρίξαμε πολύ χορό :)
ReplyDeleteανωτέρα "βία".
ReplyDeleteέφερα στο Γκάζι τη μαμά μου, βλέπεις :)
της υποσχέθηκα μίνιμουμ ταλαιπωρία.
και νόμιζα ότι τα κατάφερα!
αλλά την ώρα που φεύγαμε έγινε χοντρός καβγάς στην είσοδο και έπεσε ξύλο!
:Ο
Το line-up ήταν πολύ promising αλλά όντως είχε πολύ βαβούρα,ειδικά στην αρχή και μετά στη Monika που έπεσαν και οι τόνοι.
ReplyDeleteο καλλιτέχνης όμως όπως και εσύ ξέρει τις συνθήκες της συναυλίας και ανάλογα προσαρμόζει αυτά που παίζει,λέω εγώ τώρα που είμαι κι ξενερωμένος με την μόνικα...
ReplyDelete