05/06/2010

Peaches (live review) - Synch Festival day 1


Πότε: Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010, Τεχνόπολις, Γκάζι.
Χθες το βράδι ένιωσα απελπιστικά συντηρητική. Άβαφη, με το παντελονάκι μου, και το τιραντάκι μου, και το συμβατικό μου παπουτσάκι των 20 ευρώ από τα ZARA. Βρέθηκα, καπάκι από τη δουλειά -as you do on a Friday- σε έναν κόσμο όπου ΟΛΟΙ οι άντρες φορούν κοκκάλινα μαύρα γυαλιά και έχουν φράντζα (ή αφάνα. ή μουστάκι. ή μούσια μακριά, τύπου παπαδίστικα - είναι hot-right-now αυτό) και ΟΛΕΣ οι γυναίκες φοράνε ρούχα που έχουν φτιάξει μόνες τους και πάνω τους έχουν ράψει από κουμπιά και φιόγκους κάθε λογής μέχρι την παιδική τους Barbie. Αυτό πλέον δεν λέγεται καραγκιόζης, λέγεται hipster και είναι ΤΟΣΟ μπροστά.
Με αυτό το κοινό λοιπόν από κάτω ανέβηκε στη σκηνή η Peaches - "τι κ*λα ήταν αυτή!"
Τα μάτια μου δεν άφησαν δευτερόλεπτο τη σκηνή, συνέβαιναν τόσα αναπάντεχα πράγματα που ήμουν όλη την ώρα με το στόμα ανοιχτό σαν αποβλακωμένη. Όλη η συναυλία ήταν ένα συνεχές highlight: με την Peaches να ξεκινά το live ραπάροντας με μία φιγούρα που ένας προτζέκτορας έφερε πάνω σε ένα τελάρο/σεντόνι τη ήταν αυτό...
Να κάνει stage-diving από το δεύτερο κομμάτι και έπειτα να ζητάει από τις μπροστινές σειρές να την σηκώσουν στα χέρια τους για να περπατήσει πάνω τους "Cause if Jesus walks on water, Peaches walks on you" "Come on you pussies give me your hands! Don't drop me Athens! Cause if you do, it will be the first time ever, and you will feel ashamed not only for your city, but for your country! C'mon! Greece has enough to be ashamed of already!" (ναι το 'πε κι αυτό)..
Mε την Peaches να σκαέι στη σκηνή με ένα τεράστιο... ματσούκι που άναβε σαν... λαμπατέρ και έμοιαζε με "the weirdest musical instrument ever".
Με την Peaches να αλλάζει κορμάκια σε χρόνο dt, να βγαίνει στη σκηνή με πετσέτα σαν να τέλειωσε μόνο το μπάνιο της και να τραγουδάει "I don't wanna lose you", να ανοίγει την πετσέτα και στις "φτερούγες" της να προβάλλονται δύο πρόσωπα που τραγουδούν..
Με την Peaches να τελειώνει το set με το Fuck the pain away φορώντας στο στήθος μόνο μία ταμπέλα με το logo της και στο... βρακί (!) της ένα φωτάκι που αναβόσβηνε (ας το πούμε φουτουριστικό φύλλο συκής)..
Με την Peaches να επιστρέφει για encore φορώντας ψεύτικα βυζιά και ένα τεράστιο κολιέ που μπορούσε να γυρίζει στο λαιμό της με δύναμη σαν χούλα-χουπ...
Με την Peaches να ανεβαίνει στη σκαλωσιά και να τραγουδάει από ψηλά, να επιστρέφει, να χοροπηδάει, να πέφτει, να αρνείται να την σηκώσουν, να ουρλιάζει, να μας ζητάει να βγάλουμε τα μπλουζάκια μας για να "συναγωνιστούμε τα άλλα φεστιβάλ και το κοινό τους".
Και την πιο φανταστική υπόκλιση ever με όλο το group να σκύβει το κεφάλι και να αποχωρεί τη σκηνή με μικρά βηματάκια σαν τα κόμιξ του Αστερίξ και το "σχήμα χελώνα" των λεγεωναρίων...
Αυτό δε λέγεται τσίρκο λέγεται Synch Festival και είναι ΤΟΣΟ μπροστά.
Πέρασα τέλεια. Photos από @katrinpi.
ΥΓ: Πήγα σε διάφορα stages, αλλά δεν έμεινα μέχρι αργά γιατί είμαι old and boring. Fuck Buttons ήθελα πολύ να δω. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω εκεί μέσα, έφυγα στο 2ο κομμάτι.




Videos από SmallTimeShotAway





5 comments:

  1. 04.06.2010 Peaches: "Greece has enough to be ashamed of already"

    vs

    01.06.2010 Jean Michel Jarre: "Greece has given us everything, it is the cradle of democracy... It is time we give something back. Be strong!"

    Όποια άποψη και να πιστεύεις, δεν είναι πολύ ευγενικό να προσβάλεις τους ανθρώπους που ζητάς να σε αποθεώσουν. Or maybe that's the "hipster" thing to do.

    ReplyDelete
  2. ούτε μια κουβέντα για Get Well Soon? Νομίζω ότι το αξίζουν, έπαιξαν μουσική.!!! Οι Peaces έκαναν ένα ωραίο show thats it!

    ReplyDelete
  3. εγω για get well soon πηγα... Τους λατρεψα, αν και στεναχωρηθηκα που δεν ακουσα το witches, burn... Οι Peaches με εξέπληξαν, πολύ drug πρέπει να έπεσε... Παντως με κουρασαν λίγο στο τέλος (3 ancor?)

    ReplyDelete
  4. Για την φτηνή ελληνική σκηνή (που αδικαιολόγητα φλερτάρει με την μαυρίλα) και την πόζα οι peaches με τα θεατριλίκια και τα εφέ τους ήταν όντως αποκάλυψη...

    ReplyDelete
  5. Η Peaches ήταν τα προεόρτια.Μας άρεσε βέβαια πολύ αλλά η αληθινή απογείωση ήρθε με τους Fuck buttons.Σίγουρα δεν μπορούσες να αναπνεύσεις εκεί μέσα ,δεν χρειάζονταν όμως κιόλας.Μας συντηρούσε η ηχητική δόνηση που διαπερνώντας το σώμα μας παρέλυε τον εγκεφαλό μας.Μια δόνηση που ένωνε αρχέγονους ρυθμούς και φουτουριστικούς ήχους κάνοντας με να χάσω την αίσθηση του χρόνου και να φωνάξω δυνατά: ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ1!

    ReplyDelete