16/12/2020

#Blogovision [No.05] Doves - The Universal Want

Αν είσαι άνθρωπος της ρουτίνας και της τάξης, αισθάνεσαι ασφαλής όταν ακολουθείς τον φυσικό ρου της καθημερινότητας. Ξυπνάς πάνω κάτω την ίδια ώρα, κάνεις σχεδόν τις ίδιες κινήσεις, ξεκινάς την ημέρα σου με τον ίδιο συγκεκριμένο τρόπο, την περνάς λίγο-πολύ προβλέψιμα, την σβήνεις άλλοτε διασκεδαστικά, άλλοτε ανιαρά. Και συνεχίζεις. Στον αυτόματο. Σαν υπνοβάτης. Μέχρι που έρχεται μια μέρα που το ανικανοποίητο φλέγεται και επαναστατεί και ξυπνάς με υπερένταση και λες όχι, αυτή η ημέρα θέλω να είναι αλλιώτικη από τις άλλες, δεν θα φορέσω το ίδιο τζιν και σήμερα, δεν θα φτιάξω πρωινό στο σπίτι, δεν θα φύγω την ώρα που φεύγω πάντα, δεν θα ετοιμάσω ταπεράκι -θα χτενίσω τη χωρίστρα από την άλλη, θα πάρω καφέ και μηλόπιτα απέξω, θα κατέβω σε άλλη στάση μετρό. Αυτός ο δίσκος μου θυμίζει μια τέτοια ημέρα.


Άκου Αυτό:
You crashed into my universe
I don't know if that's a blessing or a curse
And I feel your presence pressing on a nerve
I need to end this cycle of hurt



No comments:

Post a Comment